Na een onrustige eerste nacht in Havana, door de drukke snelweg die langs het hotel loopt, pakken we onze spullen weer in. Na het ontbijt worden we opgehaald door een vriendelijke, oudere Cubaan in een knalgele Opel uit '48. Hij is precies op tijd. Stuurbekrachtiging hadden ze blijkbaar nog niet in die jaren want de oude man moet flink zijn best doen om de auto gekeerd te krijgen. Geïmporteerde personenauto´s van na de revolutie zijn voor particulieren een zeldzaamheid in Cuba en oldtimers in de mooiste kleuren zorgen voor een gezellig straatbeeld.

Ik verbaas mij erover hoe ze hier met de zeer beperkte middelen die auto's toch al zo lang rijdend kunnen houden.

De Casa Particular waar wij naar toe worden gebracht, blijkt te worden gerund door een sportarts genaamd Osiris en haar ouders. Het ligt niet in het oude centrum, wat eigenlijk onze voorkeur had, maar in de wijk Vedado vlakbij Hotel Habana Libre (het oude Hilton van vóór de revolutie).

De Opel voor het casa met esposo van Osiris

Alle Casas Particulares in Havana die wij vooraf konden vinden op internet, waren uitverkocht doordat het bijna Pasen was. We waren blij snel na aankomst in Cuba toch nog zo'n leuke plek gevonden te hebben. Dit via een piepklein reisbureautje op het vliegveld van Havana. Dat ik een Spaanse taalcursus had gedaan, kwam meteen wel goed van pas.

In de middag lopen wij van Casa Osiris over de Malecón, de bekende 7,5 km lange boulevard, richting Habana Vieja. We komen hier Andy tegen die ons een 2-uur durende tour met zijn fietstaxi aanbiedt voor $10 CUC (equivalent aan +/- $10). In 2005, de laatste keer dat Frans in Cuba was, kon je nog gewoon met US dollars betalen.
Tegenwoordig is het CUC voor de toeristen en CUP (peso's) voor de Cubanen. Wil je US dollars omwisselen krijg je 10% strafkorting. Euro's hebben dus onze voorkeur.

Wat opvalt tijdens de tour is dat een groot deel van de stad sinds de revolutie in verval is geraakt.

De oude gevels geven nog het idee van de allure en pracht en praal van vroeger. Ik heb begrepen dat na de revolutie huizen die werden gehuurd door Cubanen plotsklaps hun eigendom werden. Maar de doorsnee Cubaan die in deze huizen woont, heeft niet het geld nog de middelen tot zijn beschikking om zijn huis te onderhouden. Vele statige panden zijn van binnen opgedeeld in kleine appartementjes en als er al verf beschikbaar is, krijgt vaak alleen de voorgevel een lik.


Onderweg rijden we met de riksha door prachtige oude straatjes en pleintjes met live muziek waaronder een getalenteerde all female band op Plaza Vieja. Salsa leeft gelukkig nog steeds in Havana en terwijl we rond worden gereden, komt uit vele huizen en restaurantjes muziek. Het ritme van de claves (hardhouten staafjes) en de guiro (rasp) zijn altijd wel ergens op de achtergrond te horen. Wij lunchen bij het cafe Monserrate met wederom een steengoede band. Muzikaal talent is alom vertegenwordigd en ligt zoals Frans zegt 'op straat'. Geweldig om te zien hoe muziek is verweven in de Cubaanse cultuur en het is opvallend hoeveel Cubanen een muziekinstrument bespelen en meestal zelfs meerdere!

Aan het eind van de middag lopen we terug naar Casa Osiris en eten onderweg een ijsje. Het lijkt ons dat de prijs die gevraagd worden aan toeristen, 2 CUC, waarschijnlijk hoger ligt dan voor de Cubanen zelf. In de avond vragen we advies aan onze dueña Osiris voor een leuk restaurant in de buurt. Ze neemt ons mee naar een gezellige Paladar (thuisrestaurant) op loopafstand. Frans bestelt pierna de cordero (lamsbout) en ik een beef spies. Het eten wat vervolgens gebracht wordt, is zo ontzettend veel dat het niet op onze borden past. Ons gammele tafeltje puilt uit van het eten. Frans vertelt dat het tijdens zijn eerdere reizen naar Cuba helemaal niet gewoon was om rundvlees te bestellen. Nu is het blijkbaar wel te krijgen, maar het is nog geen specialiteit. Ik moet het vlees van de spies scheuren, zo taai is het.

Onze volgende dagen staan vooral in het teken van muziek, heerlijk eten en verrukkelijke mojito's!

We maken diverse wandelingen door Habana Vieja waaronder over de beroemde Paseo en de winkelstraat Obispo. Frans bezoekt graag de oude boekwinkels die we onderweg tegenkomen. Onder het lopen kopen we af en toe mani (pinda's) van straatverkopers met CUP's die Frans nog had van zijn vorige reis. Na het wandelen gaan we op zoek naar een terras met live muziek. We bestellen meestal kip of kreeft en blijven net zo lang zitten tot de band stopt met spelen om vervolgens op zoek te gaan naar een ander cafe of bar met live muziek. Af en toe word ik ten dans gevraagd, waar ik erg van geniet. Café Monserrate blijft onze favoriet! Ook bezoeken we La Floridita, de bar waar de wereldberoemde Amerikaanse schrijver Ernest Hemmingway dagelijks zijn daiquiri's dronk.

Tijdens een van de avonden bezoeken we een show van de 'Nueva' Buena Vista Social Club. Het gezelschap van muzikanten en dansers heeft nog maar weinig van doen met het gelijknamige, wereldberoemde orkest uit de jaren 90. Toch genieten we wederom van de muziek en het dansen. Het is opvallend hoe gevarieerd het publiek in de zaal is. Het blijkt dat Cuba een populaire vakantiebestemming is voor veel Latijns-Amerikaanse landen. Het publiek wordt op een leuke manier betrokken bij de show al heeft niet iedereen zin om te participeren.

Dan rijden we met een Coco taxi naar het Viazul busstation om kaartjes te reserven voor onze reis naar Santiago de Cuba.

De trein wordt ons ten zeerste afgeraden vanwege onveiligheid en onbetrouwbaarheid. Vliegtickets zijn volledig uitverkocht. Het busstation ligt een eind rijden buiten het oude centrum. Onderweg stoppen we bij Plaza de la Revolución. Dit zeer grote plein is vooral belangrijk voor manifestaties en het is de legendarische plek waar Fidel Castro vroeger ieder jaar urenlang het volk toesprak op 1 mei en 26 juli. (Zijn record is een speech van 7 uur op het Communistische partijcongres in Havana) Tegenover het plein staat het herdenkingsmonument van Jose Marti, een nationale held die een belangrijke rol had in de bevrijding van Cuba en het symbool werd voor de onafhankelijkheid van Spanje.
Aan de andere kant staat een gebouw met DE beroemde afbeelding van Che Guevara en zijn slogan: "Hasta la victoria siempre".

Daarnaast brengen we een bezoek aan het Museo de la Revolución in het voormalige presidentiele paleis. Hier volgen wij het chronologische verloop van de revolutie vanaf 1953 tot begin 1960. Opmerkelijk dat naast Fidel, Che en Camilo Cienfuegos de meest prominente rol spelen in het museum en kennelijk ook in de revolutie. Amerikaanse presidenten, Fidel heeft er 9 versleten, worden in cartoons zwart gemaakt.

Echter, sinds kort zijn er serieuze tekenen van ontspanning in de relatie tussen beide landen. Ik ben benieuwd hoe lang het nog gaat duren voordat de blokkade wordt opgeheven en er ruimte ontstaat voor economische vooruitgang van Cuba.



Naast het museum is de GRANMA te bewonderen, de beroemste boot in de geschiedenis van Cuba. In 1956 voer Castro met 80 'revolucionarios' van Mexico naar Cuba. Het merendeel van hen werd bij de landing door de soldaten van Batista in de pan gehakt. De mannen die overbleven zijn de bergen ingevlucht waar vandaan zij de uiteindelijk succesvolle guerilla oorlog zijn begonnen.

De tour door de Havana Club Rum Factory, waar we uitleg krijgen van een leuke Cubaanse gids over het proces van het maken van rum in de verschillende kwaliteiten, was zeer de moeite waard. Na afloop mogen we 7 jaar oude Havana Club Rum proeven.

De sigarenfabriek die wij wilden bezoeken blijkt gesloten en verplaatst van het oude centrum naar het nieuwe.

Een van de middagen lunchen we in Barrio Chino wat een contrast is met de rest van Havana. Opeens zitten we te nasi te eten onder Chinese lampionnen.
We internetten af en toe bij Hotel Iberostar Parque Central voor $6,50 CUC per uur. Gelukkig hebben ze wifi. Verder maken we een tour met de Hop on Hop off bus voor $5 CUC per persoon.

We vinden het leuk dat we hierdoor ook meer zien van de rest van Havana, zoals de wijk Miramar met zijn grote hotels.

De laatste middag in Havana Vieja ontmoet ik de Cubaan genaamd Ray. Hij danst met mij en vraagt daarna of ik 's avonds kom salsadansen in Hotel Florida. Op zijn aanraden hebben we die avond Hotel Florida bezocht waar op hoog niveau salsa wordt gedanst. Ray heb ik echter niet meer teruggezien.



De volgende ochtend zijn we na het ontbijt wederom met de gele huistaxi van de vader van Osiris naar het busstation gebracht. Hier hebben we de bus genomen naar Santiago de Cuba voor $51 CUC p.p. De reis duurt in totaal 17 uur. De eerste paar uur is een makkie, maar in de nacht wordt de weg steeds slechter en stoppen we steeds vaker. We zijn versleten en opgelucht dat we er eindelijk zijn. Bij het busstation van Santiago de Cuba ontmoeten wij meteen een tout die beweert een goede Casa Particular te weten. Hij heeft geen woord teveel gezegd. Wat is Casa Yuri een top plek! Een zeer gastvrije dueña en een hele etage voor ons alleen met op het dak een terras met uitzicht over de oude stad.