Art en Lies, die tijdens de reis zichzelf eerder als 'landvasten' dan als 'zeezeilers' hebben herkend, stappen 4 maart af en vinden een hotel in de binnenstad. Ze hebben nog ruim een week om iets van Cuba te zien.
Ik ga met de wah-wah (bus, 20 centavos= 1 kwartje)een aantal keren naar Stgo-stad en bezoek vrienden en kennissen. Het weerzien is weer uiterst 'gezellie' en vaak reden voor een feestje. Toevallig is er die week ook 'dia de las mujeres international' wat heftig met straatfeesten wordt gevierd. Opmerkelijk is dat salsa niet meer de overheersende tune is en zelfs in Cuba de RAP lijkt te zijn toegeslagen. Ik bezoek als vanouds de verschillende muziekhuizen zoals las casas de las Tradiciones, de la Trova en del Estudiantes. Nieuw is dat er nu ook een aparte muziekschool is voor conga spelers; niet moeilijk te lokaliseren dus.
De barrio is weinig veranderd. Op een enkeling na, met rijke familie in Florida, ontbreekt het de meeste mensen aan geld en materialen om een huis te bouwen of een verbouwing door te zetten. De levensstandaard lijkt verder gedaald. Op de straatmarktjes en in de vroegere dollarwinkels, er wordt nu met pesos convertibles betaald, is minder te koop. Er zijn gevallen bekend van ondervoeding. De Vitamine-preparaten, met name vitamine E, die ik heb meegenomen, vinden weer gretig aftrek. Na een dag of vier, vijf in de zeer levendige en luidruchtige Cubaanse 'wij-cultuur' te hebben doorgebracht, heb ik het wel weer even gehad en krijg weer zin om op de Gemini aan de lijst met klusjes te beginnen.
