Na een zeer genoeglijk verblijf in Port Antonio, Jamaica, het vertrek stelden we 3x uit, met Art en Lies de oversteek naar Cuba begonnen. Een mooie tocht werd het niet; met geen streep maan bleef het pikkedonker en met de passaatwind uit het Noordoosten moesten we in een lompe zee tegen wind en golven op motoren. Geen ander schip gezien, ook geen vissers. Meestal zie je wel dicht onder de kust, vooral 's morgens, vissersbootjes bezig met hun catch of the day. In Cuba niet, waar maar weinig vissers een eigen boot bezitten. Na het overschrijden van de 12 mijlszone, heb ik op kanaal 16 Morro Santiago opgeroepen. En waarempel na de 3e poging kreeg ik communicatie met de Guarda Frontera: we mochten de baai in en dienden voor de marina op verdere instructies te wachten. De plek aan de pier, ingeklemd tussen een zeilboot van een Florida-cubaan en stalen kabels die in het water de doortocht dienen te belemmerden, zou ik zelf niet gekozen hebben, maar met de vele bereidwillige handen van andere yachties lag de Gemini in een mum van tijd aan de betonnen kade. Hier en daar zag ik het betonijzer naar buiten steken, maar het was goed te doen en het feest van het inklaren door de diverse Autoridades kon beginnen. Het eerste verscheen de dokter, die binnen de 1e minuut om een cigarillo vroeg en van Lies een Jamaicaanse nep-Marlboro kreeg aangeboden. Zij werd vergezeld door een zogenaamde technico de salud die tijdens zijn speurtocht een mosquito in de voorpiek aantrof. Hij wist deze in een klein flesje te vangen en riep triomfantelijk uit: "Positivo!" vanuit de stellige overtuiging dat het een Jamaaicaanse en geen Cubaanse mug betrof. De mosquito zou in het laboratorium op malaria en denque worden onderzocht (uitslag trouwens :"Negativo!") We kregen van de dokter toch de Health clearance en de gele Q-vlag kon naar beneden. Vervolgens stapten aan boord de immigratiedienst, de douane (4 personen en een hashhondje)en een technico die het schip onderzoekt op aanwezigheid van verboden voedsel zoals vers vlees, ananas of geinfecteerde vruchten. Als laatste groep verscheen de Guarda Frontera (4 soldaten)die net als de douane al had gedaan, het hele schip hebben onderzocht op contrabande. Ondanks de 33 graden Celsius buiten, willen alle autoridades het schip in. Bloedjeheet dus in die kajuit met, behalve ik, vele zwaar zwetende officials bezig met het doorzoeken van de ruimen en kastjes en het invullen van allerlei documenten, meestal in 3-voud. Er zijn wel yachties die, als techniek om het proces te versnellen, alle ramen dichthouden. Na 3 uur was het inklaringsproces rond. We mochten Cuba in.
