Boatlagoon heeft wereldwijd de reputatie opgebouwd vakmanschap te kunnen leveren als het gaat om het repareren van boten. Het was er ook nog goedkoop. Omdat het zo populair is geworden, is het er in vergelijking met andere Thaise werven duur geworden. Voor ambachtelijk werk betaal je in de meeste gevallen toch nog minder dan de helft van wat je in Europa zou moeten neertellen. De typisch hi-tech specialismen daarentegen, zoals tuigen en scheepselektronica, veelal gerund door Australiërs en Engelsen, benaderen wèl onze prijzen. Import van onderdelen is trouwens weer erg duur in Thailand vanwege de hoge importtax.
Ook vanwege de positieve ervaringen van andere jachten, zoals Kindofblue en Stamper, heb ik voor Boatlagoon gekozen. Er was dan enige zekerheid dat ik met goede aannemers in zee kon gaan. Twee maanden voor de geplande aankomstdatum heb ik een plek op de werf gereserveerd.
Eenmaal in Boatlagoon had ik de mazzel dat Kindofblue nog een dag of veertien nodig had voor hun laatste klusjes en nog een aantal dagen moest wachten voor het goede tij, hun boot steekt 2.10. Mieke en Rob van de Stamper moesten, verdrietig genoeg, onverwacht snel terug naar Nederland, nadat bij Mieke in het ziekenhuis van Phuket kanker was geconstateerd. Ze willen snel, in een vertrouwde omgeving, met een behandeling kunnen beginnen. Stamper staat op de kant bij de werf hiernaast en af en toe ga ik kijken hoe ze er bij staat. Van mr. San, de hoofdaannemer, heb ik een fietsje te leen voor de tijd dat ik hier ben. Het zou anders wel een roteind zijn om te lopen.
Dick en Anita hebben me hier wegwijs gemaakt tot en met de shopping malls van Phuket toe. SUPER CHEAP verdient een aparte vermelding. Het is een grote overdekte markt, zonder airco, dus het is slim om ’s morgens te gaan anders stik je de moord. Ze verkopen gewone spullen van motorolie tot borrelnootjes en er is heel veel en heel goedkoop. De apotheek had onze bijzondere aandacht, omdat je er zonder recept geneesmiddelen zoals antibiotica kan inslaan. Voor bepaalde tricky medicijnen zoals benzo’s (diazepam etc) is er een aparte balie, maar ook die worden verstrekt, no questions asked. We hebben mooi de boordapotheek voor de eerst komende jaren op niveau kunnen brengen.
Behalve de jachthaven en de hard stand (met drie travellifts) heeft Boatlagoon een wijk met luxe villa’s, zijn er condominiums en is er een resort met een hotel. Het hotel verhuurt appartementjes en ik had het geluk zo’n ‘condootje’ te kunnen betrekken. Het is op zo’n 150 m afstand van de boot. De eerste 14 dagen, tot het begin van de maand, verbleef ik nog op de Gemini. Overdag was het er niet om te harden. Alles was potdicht vanwege het schuurstof en de temperatuur was boven de 40 ° C. Van twee andere jotties weet ik dat zij nul op rekest kregen toen zij een appartement wilde reserveren. Het resort heeft waarschijnlijk een contract met een Koreaans reisbureau om Koreanen die laat op het vliegveld aankomen voor één nacht onderdak te bieden. Ik hoor ze in ieder geval zowat elke avond arriveren en ’s morgens vroeg weer weggaan. Voor de zekerheid heb ik snel twee maanden bijgeboekt.
Boatlagoon is een prettig oord om te zijn. Het is een soort dorp met een bank, supermarkt, laundry, goedkope en luxe restaurantjes, koffieshops en natuurlijk veel marine-related winkels. Er zijn veel chandleries (winkels met bootspullen), die soms op enkele meters afstand van elkaar zitten. Jotties kunnen het zwembad van het resort gebruiken. Interessante mensen kun je ontmoeten tijdens de lunch bij een van de drie zeer goedkope restaurantjes, omgerekend 1,5 tot 2 euro voor lunch. Verder is er een plek, zoals een dorpspomp, waar zowat iedere dag even na 6 uur jotties samenkomen voor hun sundowners. Op vrijdagavond is er een BBQ met onbeperkt knagen voor nog geen 5 euro. De Thaise keuken is de bonus van een verblijf hier.
Ik haal wel eens noodles (kip of rund) bij een foodstall, maar bestel ook wel eens iets bij roomservice (tot kwart voor twaalf ‘s nachts): voor weinig en erg lekker!
Voor de slotavond van het ‘Chinese Nieuwjaar en het Phuket Festval’ op 17 februari heb ik met Anita en Dick van Kindofblue en Anneke en Dirk van de Narid afgesproken. Narid komt met een brommer vanuit Ao Chalong, waar ze voor anker liggen. Het is een gezellige boel in de stad met veel mensen (weinig farangs), stalletjes met van alles en nog wat, straatorkestjes, Chinese versieringen en er is natuurlijk veel te eten.
Er zijn ook enkele stalletjes met eetbare insecten en het gezelschap is verbaasd als ik op hun uitnodiging inga en van een grote gefrituurde kakkerlak de kop afbijt. Waar het naar smaakt? Het zou naar nootjes moeten smaken, maar doet het niet. Eigenlijk smaakt het naar niks, het is vooral knapperig. Misschien had ik er een met honing of knoflook moeten nemen.
Je hoeft maar even te googelen op ‘eetbare insecten’ om snel duidelijk te krijgen dat het eten van insecten voorbij een geintje is. In Zuidoost Azië staan deze dieren al eeuwenlang op het menu en wie heeft er niet documentaires gezien van Aboriginals die mieren en larven eten die ze onder de boomschors vandaan halen. Westerlingen vinden insecten (nog) niet echt smakelijk, maar de Verenigde Naties hebben opgeroepen deze dieren wel als voedselbron te zien. Hoewel het eten van andere geleedpotigen, zoals kreeften, in het moderne Europa als lekkernij worden gezien, is het eten van insecten ongebruikelijk en wordt vaak bizar gevonden. Geroosterd, gegrild, gestoomd of gebakken, rauw, soms ook levend. Dus denk eens aan schorpioenensoep, gekookte reuzenlarven, gebakken kevers en knapperige sprinkhanen.
Eetbare insecten steken met een gehalte van 40 tot 70 procent aan eiwitten zeer gunstig af bij bijvoorbeeld maïs, dat een proteïnegehalte heeft van slechts 10%. Omdat insecten zich snel kunnen vermenigvuldigen, liggen hier grote kansen voor een alternatieve eiwitbron. Het zou de toekomstige vleesvervanger kunnen worden dus. Misschien iets voor het ‘vega-menu’!
Kakkerlakken eten! Alleen niet degene die je rond je huis of op je boot kunt aantreffen. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, kunnen kakkerlakken zeer schoon en lekker zijn, vooral als ze in de kweek gevoed zijn met verse groenten en fruit.
In Nederland zijn drie insectenkwekers voor menselijke consumptie en 7 restaurants hebben gerechten met insecten op het menu staan. Elke Nederlander eet ongeveer 500 gr. insecten per jaar, onbewust. Insectenlarven kunnen namelijk terechtkomen in producten waar ze van eten, zoals brood, vruchten en noten (borrelnootjes, snoep, pindakaas), haha..
Boatlagoon beschikt over een kliniek waarin gevestigd een tandarts, orthodontist en een dermatoloog. Van alle drie heb ik gebruik gemaakt. Ook hier is het vakmanschap hoog en de prijzen laag. Jammer dat voor implantaten je minstens een half jaar onder controle moet kunnen blijven, dus dat kon niet doorgaan.
Er zijn twee ziekenhuizen op het eiland en in het Phuket International Hospital, waar de artsen en verpleegkundigen Engels spreken, heb ik een uitgebreide health check-up laten doen. Geen echt nieuwe bevindingen gelukkig, maar ik moet wel iets aan mijn conditie en dieet gaan doen….
Op 13 tot 15 april was er het Songkran-feest in Thailand ofwel het Thaise Nieuwjaar. Mensen gooien water naar elkaar, het liefst natuurlijk farangs en mensen die nog droog zijn. Soms gooien ze voorzichtig uit een bekertje of waterpistool en delen een veeg talkpoeder uit in je gezicht, maar het kan ook met emmers vol of uit de slurf van een olifant.
( courtesy Agoda agency)
Het water staat symbool voor het wegspoelen van het ongeluk en de zonde. Boeddhabeelden worden ook besprenkeld. Tijdens deze dagen wordt er veel alcohol gedronken en zijn er nog meer ongelukken dan er nu al gemiddeld zijn.
Met de stellige overtuiging dat Songran zaterdag de 13e april zou beginnen, ben ik vrijdag naar het immigratiekantoor gegaan voor een extensie van mijn visum. Waren ze dicht! Geen Thai om me heen die wist dat ze gesloten zouden zijn. Trouwens die vrijdag leek een sofday te gaan worden toen bij Rolly Tasker, de zeilmakerij, bleek dat ze van mijn bestelling niet veel hadden begrepen. Ik was ruim een uur kwijt om, uiteindelijk met behulp van een Nederlands sprekende Duitser die bij Rolly Tasker werkt, het uitgelegd te krijgen. ’s Middags had ik afgesproken met Narid die vanwege aflopende visa na een maandje in Langkawi, weer terug zijn in Thailand. Ze hebben twee cartons taxfree Carlsberg meegenomen. Zo nu en dan deel ik bier uit onder de lassers en de schilders en Carlsberg lijkt hooglijk te worden gewaardeerd. Voor mij kan het lokale CHANG bier er goed mee door.
Narid is ook een keer in het ‘condootje’ langsgeweest. Voor het diner hebben we via roomservice vis en veel patat laten aanrukken. Lekkerr hoor!
De eerstvolgende gelegenheid stond ik ’s morgens weer op de stoep bij het immigratiekantoor. Ik was tenslotte illegaal in het land. No worries. Het schijnt zo vaak voor te komen dat ze een aparte stempel hebben met ‘public holidays’ als verklaring waarom de uiterste datum is overschreden. Ik hoefde geen boete te betalen. Voor een onverhoopte, volgende verlenging van mijn visum zal ik toch een visa-run naar een ander land (Birma of Malaysia) moeten maken.
Dezelfde dag bleek bij Rolly Tasker het nieuwe stagfok met ‘deckbag’ en een nieuwe huik klaar. Het grootzeil en de kluiver heb ik bij KEK, een ex-werknemer van Rolly Tasker, in reparatie gegeven. Goedkoper en hij komt de zeilen halen en brengen (tel 0819682953).
