Tussen Alcaro Bay en Darwin zit een berucht vaarvater, de van Diemen Golf, met sterke stromingen in de Dundas Strait en de Clarence Strait. Het is dus zaak om op het juiste moment Cape Don te ronden. Bereken je de tijd goed kun je met het tij je snelheid verdubbelen, terwijl als je fout zit je mogelijk stationair boven de grond blijft hangen, zelfs wanneer je full speed zeilt. Om het eerste deel de stroom mee te hebben, moeten we zo’n 4,5 uur voor HW Darwin vertrekken. Ik moet vroeg op, voor de dageraad. Ik besluit 5 uur al ankerop gaan, vòòr Narid en Kindofblue, die sneller zijn, zowel met hun zeilen zetten als vaarsnelheid. Maar die ochtend scheurt de Gemini dan ook met een snelheid meer dan 10 kopen over de grond Cape Don voorbij en de van Diemen Golf in. Rond de kaap gaat de wind nog acceleren ook! Geen saai begin van deze dag...
Aan het begin van de middag zijn we al in de buurt van de tweede doorgang, de Howard Channel om dan de Beagle Gulf binnen te varen. We wijzigen het plan, na overleg met de Narid en Kindofblue, en gaan gelijk door nu het tij zo gunstig is in plaats van eerst nog een korte overnachting in een baaitje (bv Adamsbay). Eigenlijk voelt niemand er voor om ‘s nachts om 03.00 uur te vertrekken uit een onbekende ankerplaats. Anita heeft een sluwe koers via de South Channel tussen diverse banken door bedacht, waarmee we verwachten in de avond tussen 21.00 en 22.00 uur in Darwin aan te kunnen komen. Jammer dat de wind wegzakt en we moeten gaan motoren. Om even na tienen komt de Gemini In Darwin aan. Dick van Kindofblue geeft voor het laatste stuk met een schijnwerper de juiste koers aan, nadat ik van mijn eigen uitgezette koers was afgeweken om me bij de Narid te voegen en even het spoor bijster was geraakt. Vanwege het forse verval van soms wel 8 m is het voor onze kielboten zaak ver genoeg uit de kust te ankeren. We ankeren daarom voor die nacht aan de buitenste rand van de ankerplaats om de volgende dag pas dichterbij de kust een plek te zoeken.
Darwin’s grootste ankerplaats is de 3 mijl lange Fannie Bay waar genoeg plek is voor de 100+ rally boten van Sail Indonesia. De ankergrond is niet al te best en de ondiepte maakt dat het met de dingy een flink eind naar de Darwin Sailing club is. In zo’n situatie ben ik wel blij met de 15 pk Yamaha. Prettig dat de zeilklup steekwagens heeft waarmee je je dingy het strand op kan rijden.
Darwin was voor mij een prettige laatste stop in Oz. Er is van Fanny Bay een goede busverbinding naar de stad waar in principe alles te koop is. Opmerkelijk dat met dit klimaat van 30+ graden Celsius er veel zware winterkleding te koop is met lammy boots en donzen jacks. Het is winter in Australië en in het zuiden van Australië kan het knap koud worden. Deze winkels zullen het wel van de toeristen moeten hebben.
In 1942 werd Darwin zwaar beschadigd door de Japanners en in 1974 werd het totaal met de grond gelijk gemaakt door de orkaan Tracy waardoor je nu geen oude archtectuur meer ziet. De stad is herbouwd om de volgende orkaan beter te doorstaan waardoor een hoekige, functionele stad is ontstaan, maar met weinig charme.
De komende weken zal ik me bezig moeten gaan houden met de bureaucratische rompslomp die Escape van Oz nu eenmaal met zich meebrengt. We gaan meedoen met de Sail Indonesia rally, vooral om de legendarische bureaucratie te verlichten om Indonesië met een boot binnen te mogen. Zondag 10 juli komt Kimberley aan boord!
