Zaterdag 19 feb.
Wij gaan naar Haïti, Île à Vache, een eilandje voor de kust tegenover de plaats Les Cayes.
We hebben voor het eerst 2 etmalen achter elkaar voor de boeg....
Het weer is goed. Later op de middag gaat de boot weer tekeer. We gaan om Kaap Beate en moeten ons goed vasthouden om niet op de plaat te gaan. Frans is weer de hele nacht in touw vanwege het roerige water. Tegen de ochtend kan hij pas gaan liggen voor een tukkie. Wij zitten niet echt op ons gemak naar het watergeweld om ons heen te kijken. Dwarsgolven klappen tegen het schip en maken een behoorlijk lawaai. Dan komt er plotsklaps een enorme golf en er komt water de kuip binnen. Snel trekken we onze zeiljacks aan. Dan om 8 uur lijkt het schip plotseling stuurloos, de zeilen klapperen en volgens de GPS gaan we een totaal verkeerde koers. Ik roep Frans en hij denkt dat de windvaan eruit is gelopen. Hij checkt achter op het schip en roept opeens: "We zijn het servo roer kwijt! Hij is verdwenen, afgebroken, door een grote golf.". Wij worden stil, het betekent dat we zelf aan het stuurrad moeten. Frans zegt: "t`Is toch wat!! We zijn weer terug bij de basis!!" Ik zie het al voor me, 4 uur op, 4 uur af. De autopilot was er al tijdens de oversteek met Iris mee gekapt en nog niet gefixet. Toen het weer rustiger werd, kon el Capitan eindelijk gaan slapen. Intussen had ook de waterpomp het begeven. Ik moet denken aan wat Frans laatst tegen me had gezegd: "KOOP een BOOT en WERK je dood!". De rest van de dag kunnen we dus zelf sturen, 2 uur op, 2 uur af, maar gelukkig zijn zee en wind ons goed gezind. Ook s´nachts blijft het rustig en slapen we prima tussen de wachten door, gewoon moe van het sturen en turen in de niet meer zo zwarte nacht. Er is een goede verlichting van de maan en een groepje dolfijntjes komt even naar ons glimlachen.