De soldaat van de Guarda Frontera ontpopt zich als een vriendelijke, verlegen man, die zich ijverig van zijn taak kwijt gegevens van de Gemini en haar schipper te registreren. Op een stukje papier, dat ik hem aanreik, schrijft hij alle gegevens over die reeds door zijn collega's in Santiago zijn verzameld. (Vanaf dit moment zorg ik dat het voorbedrukte A4-tje met Gemini-bijzonderheden als eerste overhandig.) Na hem te hebben verzekerd dat ik niet aan land zal gaan, 'regulacion' verbiedt dat,
vertrekt de soldaat met z'n bootje en kan ik te kooi. In de namiddag ga ik ankerop, passeer de nauwe doorgang nu met meer golven en zet koers naar Punta Caleta, richting Cabo de Maisí. Dit gebied staat ook bekend als de 'Paso de los vientos'. De NE passaat kan samen met een aanzienlijke deining, opgebouwd vanuit de Atlantische Oceaan of samengeperst vanuit de Caraibische zee, voor moeilijke omstandigheden zorgen. Ik heb geluk en kan die nacht, geleid door de vuurtorens, uiterst rielekst Punta Maisí ronden. Onderweg meen ik bij de controle van de Perkins een lekke koppakking te hebben geconstateerd; ik baal er vreselijk van en vraag me af waar in Cuba een dergelijke reparatie ondernomen zou kunnen worden. Om 10 uur 's morgens laat ik in de baai van Baracoa het anker vallen, achter het scheepswrak dat daar als zeewering is afgezonken. Een jaar of 6 geleden fantaseerde ik hier ooit met m'n eigen bootje de baai binnen te varen. Baracoa is de oudste koloniale stad van Cuba. Er wordt beweerd dat Columbus hier voor het eerst voet aan wal heeft gezet toen hij in 1492 Cuba ontdekte. Het ligt in een prachtig bergachtig gebied met in het westen El Yunque, een berg met een platte top, als meest prominent. Meer naar het oosten is er een heuvelrij La belle Durmiente (de schone slaapster) die qua heuvelrondingen geheel aan de benaming beantwoord.
