Over deze reis, van SINT MAARTEN naar NEDERLAND is ook een engelstalig blog

ZONDAG 10 MEI

Wat moet zo´n vogel nou? Het dichtst nabije land is een paar honderd kilometer weg. Helemaal in z´n eentje cirkelt hij voortdurend om de boot. Z´n nek scheef uitgestoken naar de foppert aan het einde van onze vislijn. Misschien zoekt ie een plaatsje om uit te rusten van al dat zinloze gefladder. Hoe doet hij dat nou anders? Op een half gezonken container of op een dooie walvis? Daar is tie weer, hij kan me maar niet vergeten.

MAANDAG 11 MEI

Het eerste wat je van een boot verwacht is dat ie waterdicht is, toch?
Vandaag hadden we weer zoiets.. Frans loopt regelmatig alles na, en ja hoor: "Er sijpelt water. Even proeven of het zoet of zout is. Zout!" Toch wel een beetje schrik in zijn stem. Het bleek uit de roerkoning te komen, helemaal achterin, onder z'n bed. Een roerkoning is waar de as van het roer via een ingewikkeld systeem van binnen in de boot bestuurd wordt. Beter om dat toch te laten maken; je kan dat niet zelf en op volle zee. We besloten daarom om toch Bermuda aan te doen ipv om er langs te varen. Het is een klein straaltje water, nu, maar als er veel druk op het roer komt met hoge golven of veel wind, dan weet je maar nooit. En waarom zouden we dat risico nemen, toch?

DINSDAG 12 MEI

Frans druk bezig met een zeer uitvoerige vragenlijst voor de customs van Bermuda. Ze willen alles weten over ons en de boot, méér dan ergens anders. En we mogen geen groente of fruit invoeren. Oei, we hebben daar nog wel het een en ander van omdat we eigenlijk door wilden naar de Azoren. Ik heb toen alles versneden tot een enorme pan Zeeuws-Vlaamse´pompoennesoepe´ waar we bijna drie dagen van konden eten.
Niet naar de AZOREN bleek later om nog een andere reden een goed idee. 5 zeilboten waren in een storm terecht gekomen en een kind van 6 verdronken.

WOENSDAG 13 MEI

Woensdagmorgen dus de aanlooproute naar Georgetown, BERMUDA. Prachtig weer, geen moeilijkheden, je wordt letterlijk de haven ingepraat.
We moesten wat lang wachten op een ´dwarsgetuigde schoener´ -je ziet, ik begin het toch een beetje te leren- die de haven uit wilde en waar nog een loods aan boord was. Mooie boten hoor, die je hier wel vaker ziet. Drie masten die eigenlijk schuin naar achteren hellen, dan kunnen ze wat scherper aan de wind varen ;-)
Maar we moesten inklaren mét de boot in een haventje dat zo smal was, dat de GEMINI er maar nét in kon draaien. Wow, dat viel niet mee; ging eigenlijk alleen maar omdat we ff aanhaakten aan een boot van de kustwacht wat een enorme scheldpartij opleverde van twee anders-gekleurden die hiermee meteen de afgelopen 400 jaar wilden goedmaken. Hele haventje op z'n kop, hebben wij weer. Pff, gelukkig waren die 2 de uitzondering op de regel. Inklaren een fluitje en ik heb voor niets al die groente staan te versnijden.
We kiezen uiteindelijk een ligplaats aan de overkant van de vaargeul, lekker beschut en met die dinghy ben je zo aan de overkant.

Er komen ruim 50 flinke boten bij van de ARC, de helft gaat later naar Amerika en de andere helft, net als wij, naar de Azoren. Die hebben het wat makkelijker met inklaren en een klein deel ligt gepropt in het haventje.

DONDERDAG 14 MEI

zoals je ziet heb ik wél de juiste broek aan!

Hemelvaartsdag, zondag dus. Frans bijna de hele dag gezocht naar een monteur. Als die jongen toch ook iets in z´n kop heeft. Aanhouder wint, uitendelijk heeft hij beet : Charli komt morgen kijken.
Ik een groot deel van de dag bezig geweest met proberen een FTP verbinding te maken op een windows 8 computer. Dat is software om deze berichten zo op het internet te zetten dat jij ze kan lezen. Dat lukte later alleen met een ruim 15 jaar oude Windows XP laptop. Die Schilders die kan je om een boodschap sturen.
Mensen zijn alleraardigst en behulpzaam hier. Ik zag ook iemand met roze Bermuda-shorts en witte kniekousen, zo iemand heeft gevoel voor humor, dat kan niet anders. Meer over Bermudianen op het engelse blog.

VRIJDAG 15 MEI

Charli kwam, zag en repareerde de defecte roerkoning. Wel 180 dollar zwart voor nog geen twee uur werk mee naar huis. Twee nieuwe afdichtringen om de as, had je op zee nooit voor elkaar gekregen. Dus ja, wat moet je? Geen keus, toch? In de grote supermarkt is keus volop, voor meer dan het dubbele van wat we thuis kwijt zijn dan. En nou heb ik net alle groenten versneden. Het leven van een zeezeiler is keihard.

ZATERDAG 16 MEI

Frans komt altijd wel yachties tegen die hij kent van eerdere reizen, zo ligt de DANA hier met Henrik & Lana (DK) en ook de Ambika met Lars & Erja (S), die hebben we vorig jaar ook ontmoet in Fortaleza.

Eerst de was gedaan, zoals je ziet een goeie plaats om van alles uit te wisselen, Frans hier met Lars.

Daarna sightsee´en op dit merkwaardige eiland. Keurig eiland hoor, ook netjes overal. Ja, echt! In de bus ook iedereen netjes. Iedereen aan de smartphone, lekker rustig dus. O nee, daar leest iemand over wat er met je gebeurt als je doodgaat. Kom daar maar eens om in lijn 11!
De museumdame probeert ons op te lichten, ha! en de grootste helft is nog dicht ook. Maar de andere helft is bijzonder de moeite waard en we vertrekken naar het café aan de overkant. Het mag dan het op een na het duurste biertje ooit zijn, heerlijk!