Over deze reis, van SINT MAARTEN naar NEDERLAND is ook een engelstalig blog

DINSDAG 5 MEI

Dat het uitvaren van de haven lastig zou zijn, wisten we van te voren. Door de vele ondieptes die niet aangegeven zijn en omdat er maar weinig ruimte is om met zo'n boot te draaien. Dat geldt dus niet alleen voor ons maar voor iedereen die aankomt of vertrekt, dus we hadden hulp genoeg van 'yachties' op de wal en 'dinghies' in het water.
Eenmaal in de vaargeul kwamen we toch nog vast te zitten, maar een passerend powerboatje had ons zo weer los.
Vervolgens is het wachten tot de brug opengaat en tijdens het manoeuvreren tussen die superjachten en catamarans begaf de gashendel het! Nee, hé!! Gauw het anker uit, ín de aangegeven vaargeul, het ging allemaal wel weer net goed en we mochten van geluk spreken: onder de brug met dat drukke verkeer of midden op de oceaan zit je toch mooi te kijken!
We zágen de CoastGuard langs komen, maar oproepen met de marifoon, roepen of zwaaien, geen sjoege. Gauw de dinghy weer in het water en Frans er achter aan. Toen wilden ze wel graag aan boord komen en voerden meteen maar een routinecheck uit naar alles wat met veiligheid te maken heeft. Hadden ze toch weer wat te doen.

Gary, de ´handyman´ opgetrommeld, een nieuwe gas/versnellingshandel gekocht en ´s middags haalden we nog net de ´outwardbound´ brug van vier uur.

Door alle consternatie en warmte -we hebben er een aardig kleurtje bijgekregen- zijn we maar voor de kust voor anker gegaan, zoals velen met ons. Sundowners en gapen naar die superjachten.
Wat die kosten daar kan je een mini-leger van op de been houden, kan je nagaan wat voor een kapitaal daar achter zit. Vaak is alleen de bemanning aan boord omdat de eigenaar geen tijd heeft om te varen. Wat een leven, hè?

WOENSDAG 6 MEI

Woensdag zijn we dus op ons gemakkie van de ligplaats aan de kust van Sint Maarten vertrokken. De komende week pal naar het noorden, richting Bermuda en dan afbuigen met de ´westerlies´ volgens Frans in twee weken naar de Azoren. Bij elkaar bijna 5000 kilometer (2700nm), dus dat is nogal. We vangen al gauw een flinke horsmakreel, dus de komende twee dagen vis op het menu (een keertje in de boter gebakken met gebakken aardappeltjes en knoflookmajonaise en de tweede dag een beetje indonesisch met rijst). Wie doet je wat?

Vanaf die avond hebben we om de vier uur de wacht. Ik doe graag van acht tot 12 en van vier tot acht omdat ik dan het mooiste licht heb, Frans doet dan de andere uren. Zo deden we dat vorig jaar ook en het went erg snel. Overdag is er immers tijd genoeg om slaap in te halen.

Dat licht van de maan is maar raar, hele slierten water lichten op af en toe. En maar schommelen, het houdt niet op; niet heen en weer of op en neer, meer een ingewikkeld 8-figuur. Heel vervelend.

DONDERDAG 7 MEI

Iedere morgen zie ik de zon opkomen in het bijna niets. Nou ja, niets ...
Een speelbal van de golven, meer is het niet, met een roertje d'r onder en een zeiltje er op. Een notedopje op een oneindige oceaan, letterlijk want die horizon kan je niet meten, die zit ergens achter de golven verborgen.

VRIJDAG 8 MEI

captain aan z'n weerkaartjes
Vannacht werd Frans, ik lag te knorren, opgeroepen door de ´Ruffian´, een engels zeiljacht wat bijna dezelfde koers vaart als wij. Die had wel zin in een praatje, we kunnen hem zo´n beetje de hele volgende dag nog volgen, een klein witje stipje aan de horizon. Nog bijna 2000 zeemijlen te gaan ...

ZATERDAG 9 MEI

Vandaag oa in de weer geweest met broodbakken, ik ben d´r maar bij gaan zitten, want dat gewiebel maakt het er niet makkelijker op.
Ik zie dat met die warmte, (´s middags zo rond de 30 graden!) de watervoorraad wel erg hard gaat, dus moeten we maar meer thee en koffie gaan drinken. Dat kan van water uit de kraan wat we eerst koken. Koken afwassen en het toilet, alles moet met niet te veel water gebeuren en dat is soms best moeilijk. Thuis laat je toch al gauw de kraan lopen!
Maar ´ avonds hebben we een vestje aan hoor, de warmte overdag zal de komende weken wel snel verdwijnen.