Met de nieuwe waterpomp gemonteerd kon ik mooi op tijd zijn om de haul-out datum van 12 juni in Chaguaramas te halen. Het is 70 mijl varen en het getij dicteerde dat ik ´s nachts zou moeten vertrekken. Ik nam afscheid van Diana en van mijn zeilbuddies John en Karsten. Meestal zeg je dan iets in de sfeer van, wie weet varen we elkaar nog eens tegen het lijf, maar in hun geval is de kans klein. Ze willen door het Panamakanaal de Pacific op en dat is echt een andere kant op dan de Bovenwindse Caribbische eilanden die ik van plan ben volgend jaar te gaan verkennen. Ik nam nog een fotootje van de Polaris (John) en de Rhon (Karsten en Julia) en ging verkassen naar een ankerplek met een betere uitgangspositie om in het donker ankerop te kunnen gaan. In je eentje kun je, als het tegenzit, zo maar een zwaai een kant op maken als het anker eenmaal los is en dan kun je beter maar niet dicht bij andere boten in de buurt liggen.



Zo bedacht zo gedaan. In de nacht van 10 op 11 juni ging ik om 1 uur op weg onder een prachtige maan. Met de kluiver bij heb ik de eerste uren de Perkins laten draaien om de accu's eens goed op te toppen. Het werd een mooie tocht, wel rolly, wat je doet realiseren dat je met een tijstroom tegen het wel eens onaangenaam zou kunnen krijgen (oostgaande tij loopt van 1 uur voor LW tot 2 uur voor HW). Met de wind achterlijker dan dwars (rond de 15 knopen) maakte de Gemini een snelheid van tussen de 5 en 6 knopen. De Noordkust van Trinidad met een steile, groene kust zag er ruig en ongastvrij uit, vond ik. Je ziet niet veel tekenen van bewoning en geschikte ankerplekken zijn er niet zo veel (Las Cuevas Bay, Maracas Bay). Het advies is via de Entrada channel naar Chaguaramas te varen en niet via Boca de Huevos waar Venezulaanse boeven ooit wel hun opwachting hebben gemaakt. Het gebied tussen Trinidad en Venezuela staat bekend als piratengebied. Niet dat ze, zoals in Somalië schip en bemanning schaken en om losgeld vragen. Het zijn ordinaire rovers, die onder bedreiging met van alles, geld willen en je bootje ontdoen van de verkoopbare spullen. Om half een 's middags rondde ik Entrada Point en ja, weg van de 'high seas', zie je ineens weer veel vissers- en toeristenbootjes. Om half drie ging ik voor anker ( 10 40.6 33 61 38 27) naast een replica vikingschip. Er was daar weinig actie in de 2 dagen dat ik daar was. De Vikingen zullen het van het toeristenseizoen moeten hebben, dacht ik toen. Wel dapper om zo'n idee helemaal uit te werken tot een 'business plan'.



Later aan land hoor ik het verhaal. De Viking is een Braziliaan die bezeten is met alles wat met de Vikings te maken heeft. Hij heeft een replica van de DRAKAR gebouwd en hij wil de Noordelijke Atlantische Oceaan over, roeiend, net zoals de Vikings, weet ik hoeveel jaar geleden, hebben gedaan. Zijn eindbestemming is Noorwegen, uiteraard. Probleem is dat hij zo'n 40 roeiers nodig heeft als crew en het lukt hem niet die te vinden. De organisatie van Peake's blijkt goed te lopen. Daniella (half Hollands) is de contactpersoon, Tel 8 68 6344423. Met Bill Wray aan boord, de keurmeester die zijn eerste onderzoekingen deed met de Gemini afloat (ik moet een nieuwe verzekeraar zien te vinden) , voer ik in de sling van de travellift en voor dat ik het wist stond la Gemini weer op de kant. Mooi op tijd was ik om de volgende dag, 13 juni, van Persie die weergaloze kopbal te zien maken tegen Spanje.

Peake Yachtservices,