Sinds dat we uit Walvis Bay zijn vertrokken is er eigenlijk weinig gebeurt. Dat weekend was er veel deining, wat voor mij lastig is want ik donder alle kanten op. De eerste dagen was er redelijk wat wind, dus we schoten goed op. Maar dat veranderde naar een bijna windstilte, dan vaar je weer veel op de motor. Nu is het een beetje van alles wat, maar het went gelukkig wel.

De laatste vier, vijf dagen hebben we geen schip gezien. Raar idee, op zo'n enorme oceaan, dat je eigenlijk zo lang alleen bent.

We brengen onze dagen door met ´wachtlopen´, om de vier uur houdt een van ons de boel in de gaten. Omdat er verder geen boten in de buurt zijn, houdt dat voor mij in dat ik ´s-nachts op een Hiltonmatrasje naar de sterren lig te kijken, met af en toe of een schuin oogje naar de metertjes, of een oogje dicht knijp. Als we dalijk weer drukker verkeer tegen komen, kan dat natuurlijk niet.

We vangen zo veel vis, dat het vlees wat we gekocht hebben nog steeds in de vriezer ligt. De laatste vis is weer een tonijn van vier kilo. Weet je wat dat kost op de Haagse Markt? En eigenlijk alles gevangen met het zelfde haakje.

M´n zus Mary gaf dit boekje aan Frans, voor op z´n boot. Zowel de inhoud als het ontwerp (jaren 60) zijn erg grappig.

 

 

Voor de rest maak ik vooral veel foto's voor m´n projekt en verzamel veel materiaal voor het bijbehorende boekje.

één van de foto´s van het project

Frans is een dag aan het puzzellen geweest met een nieuw hi-tec zeil. het ding is zo groot dat ik het niet in één keer gefotografeerd krijg, vandaar het diaserietje. Maar het ziet er mooi uit hoor, ze zien ons vast goed aankomen dalijk in St. Helena.

Dagelijks berichten zetten op het blog gaat niet, het moet dus in etappes. Ik werk het bij in St. Helena en dan pas weer in Fernando de Noronha, zo´n achttien dagen verder ...

terug naar de reisverslagen