DAG 01

Na te hebben gewacht op de douane, ze kwamen 2 uur later, om 12:30 van Port les Galets vertrokken, samen met Wet Lady en de schoener MIE. Het plan met MIE was elke 6 uur VHF contact te houden (hij heeft geen SSB, wel Inmarsat C), maar de eerste keer lukte al niet. Met Wet Lady bleef het onduidelijk of hij samen wilde varen, maar toen ik mijn koers meer naar het zuiden verlegde, was hij meteen op de radio met de vraag wat ik aan het doen was. We zijn waarschijnlijk al meer dan 30 mijl uit elkaar, de laatste poging gaf ook geen sjoege. Met het Amerikaanse jacht Peregrina zou ik SSB contact onderhouden, maar ook dat lukte gisteravond niet. Vanavond 2e poging.

Helaas is het geen mooi zeilweer. De wind is veranderlijk en te zwak. Afgelopen nacht hebben we alle zeilen laten zakken en hebben puur gemotord. Vanochtend kwam er een licht briesje en sindsdien zijn we aan het motorzeilen (met de irritante geluiden van zeilen die niet genoeg wind krijgen...). Commanders' weather heeft geadviseerd eerst zuid te gaan om daar de (stabiele) passatwind op te pakken. Daarvan heb ik nu nog geen tekenen gezien, dus we moeten nog maar even verder met dit gekloothannes. Verder alles goed aan boord.

DAG 02

Gisteravond met VHF geprobeerd contact met de andere boten te krijgen. Alleen RAPTOR, een Australische catamaran, bleek in de buurt te zijn. Troy heeft de vis (Kingfish) gekookt die hij van zijn Franse vrienden op Reunion, allemaal vissers, had meegekregen. Erg lekker moet ik zeggen.

Het is nog steeds geen echt zeilweer. De Perkins heeft constant gedraaid. Gelukkig sinds vanmorgen een beetje wind, zodat we nu een gemiddelde van 5 kts kunnen maken. We zijn aan het 'afkruizen' en gijpen een paar keer per dag om de wind niet pal op de kont te hoeven hebben. Er is weer zeegang en dan is het beter om de wind 'achterlijker dan dwars' te houden en op tijd de zeilen naar beneden te trekken als er te weinig wind is; anders breekt bij ons ook nog het lummelbeslag (beslag wat giek met mast verbindt) zoals bij de Zwitserse boot ANDORI (een vd STad) Met flinke golven en weinig wind kan je bootje aardig heen en weer gaan. Verder alles goed aan boord.

DAG 03

Radiocontact met Peregrina en Peri Peri nét niet gelukt. Misschien is er toch iets mis met de SSB radio, hoewel sailmail redelijk goed werkt, anders konden jullie dit niet lezen. Vannacht was er een Madagassy vissersboot (althans dat denk ik gezien de taal op de marifoon en het vele licht aan boord) die eerst recht op ons afvoer en daarna na een lichte omhaal koers leek te zetten op de kont van de Gemini. Het is niet de eerste keer dat vissers met zeilboten een spelletje spelen. Wat bezielt die mannen toch; verveling, nieuwsgierigheid, pesterij? Waarschijnlijk alle drie. In piratengebied zou je hier toch aardig para van kunnen worden...

Om 8:30 vanmorgen is het eindelijk een beetje gaan waaien. Dit is mooi zeilweer. De golven hebben zich nog niet opgebouwd en met > 10 knopen wind kan de Gemini zeilen. We zouden met de tankinhoud van 700 L het hele traject kunnen motoren als we een laag toerental(met 1400 rpm verbruik van minder dan 2 L per uur) aanhouden, maar daar is geen lol aan. De weersberichten wijzen allen op lichte wind de komende dagen. Pas de 6e of de 7e november kunnen we meer straffe condities verwachten. Alles verder goed aan boord.

DAG 04

Vanmorgen bij het theewater opzetten, kwam ik er achter dat de watertank leeg was(700 L). Snel gecheckt of de pomp verstopt zat of de bilge vol stond, wat niet het geval was. Dat moet de lekkende kraan bij het toilet achter geweest zijn, terwijl de waterpomp aan stond (die zetten we als we onderweg zijn meestal uit). We hebben ongeveer, hebben we net berekend, 75 L water in flessen en jugs, dus we zullen niet van de dorst omkomen. Afwassen met zeewater dus en koken met half om half zoet.

Vannacht was de wind zwak, te weinig om zonder Perkins te zeilen. Vanwege de dichte bewolking was het pikkedonker. Het enige licht kwam van bliksemflitsen in de verte en het fluoricerende water, fascinerend voor Troy die daar lang naar kan kijken. Om 4 uur vanmorgen zaten we in een squall met een abrupte wijziging van windrichting, aantrekken van de wind tot een knoop of twintig en een stortbui. Op zich niet te dramatisch, maar omdat de wind bleef ronddraaien, hebben we de zeilen naar beneden getrokken en tot de dageraad verder op de motor gevaren. We zeilen nu met zuidenwind. Die zal krimpen naar ESE, zodat we genoeg ruimte krijgen om naar de 27ste breedtebraad te varen waar we het Madagascar plateau zullen oversteken. Daar hebben we de stroom mee, rond de 30e breedtegraad heb je de stroom tegen. De 5 km diepte van de oceaan loopt bij het plateau steil op naar 1 km en dan 200 m diepte, zodat het hier nogal eens rumoerig kan worden. Het advies is 150 mijl uit de kust te blijven. Wij doen dat niet. Het is een flinke omweg en met de lichte wind op de kont en de stroom mee verwacht ik niet dat het zal gaan party'en. Ik ga toch geen ongelijk krijgen?!

DAG 05

Gistermiddag twee jopies van vissen gevangen. Eerst Troy een WAHOO en een uur later ik een MAHI MAHI (de Europese namen zijn me even ontschoten. De eerste is donker gestreept en heeft een torpedo vorm, de tweede is goud/geel/groen met een grote kop.) Voor happy hour heeft Troy 'poisson cru' gemaakt met wasabi en 's avonds ik gebakken Mahi Mahi met aardappelen, wortelen en, ja, veel knoflook. Voor ontbijt heb ik toch ook maar weer een mootje gebakken in de olie van gisteren. Voorlopig hoeven we niet meer te vissen met een paar kilo in de koelkast.

Het is prachtig weer, maar nog steeds met weinig wind. We zijn niet erg opgeschoten met die 87 mijl en dat kunnen we ons eigenlijk niet veroorloven. Dit is geen gebied om een beetje rond te lummelen. Ik neem me voor de daggemiddelden beter in de gaten te houden. Verder alles goed aan boord.

DAG 06

Een aantal boten die bij ons in de buurt varen hebben pech. Het lummelbeslag (verbinding giek met de mast) van de PEREGRINA is gebroken en zij varen nu uitsluitend op de uitgeboomde genua. Het komt vaker voor dat de lummel breekt. Oorzaak is als er relatief te weinig wind staat om de boot op een kant te houden, het op momenten een speelbal van de golven kan worden met (soms keiharde) klappen van de zeilen; de giek krijgt dan ook een opdonder. Verder is de computer van BARFLY gecrasht (harde schijf). Matthew de schipper heeft geen SSB wel Iridium en ik hou hem in grote lijnen op de hoogte van het weer. De schoener MIE en de RAPTOR zijn buiten VHF bereik en liggen waarschijnlijk een paar honderd mijl voor ons. WET LADY ligt achter ons. Kapitein SAMO gebruikt zo weinig mogelijk zijn dorstige motor om brandstof te sparen. SAILMAIL werkt goed nu we in de buurt van het zendstation MAPUTO komen. Ik heb zeker veel gemaild, want is kreeg een waarschuwing voor overmatig gebruik. Ze kunnen je zo maar afsluiten...

Gelukkig kunnen we nu zeilen al staat er nog steeds weinig wind en is de windrichting niet ideaal. We zijn nu aan het afkruizen om de wind schuin achter te houden. We moeten een beetje voortmaken. Er komt een koufront aan uit het ENE met 25+ wind en we willen de beschutting van Madagascar. We koersen nu aan op een waypoint tussen twee seamounts in. Zo'n berg op de zeebodem kan wel eens vreemde golven veroorzaken.

DAG 07

We eten nu 3x per dag vis en het gaat nog niet vervelen. Legio variaties mogelijk toch? Na advies van Commander Weather heb ik besloten naar Durban en niet naar Port Elizabeth te varen. De kans op zo'n depressie uit het SW is gewoon te groot.

Het zeilen rond de zuid van Madagascar was warrig, omdat de wind niet stabiel is, laat staan de golven, waar af en toe een dissident tussen zit die besluit bij je binnen te komen. Met veel wind moet je hier echt geen stuk af willen snijden. Voor grote stukken hadden we de stroom mee (rond de 27e breedtegraad) maar door de seamounts zitten daar ook de nodige afwijkingen in. We zijn nu voorbij de zuidpunt en wachten op een nacht met veel wind uit het noorden. Alles goed aan boord.

DAG 08

Gistermiddag, vlak voor een weersverandering met Noordzeeachtige stormlucht, VHF contact gehad met Aurora B (de schipper klinkt Brits), die een radionetje beheert en BARFLY die 25 mijl achter ons zit. Barfly, zonder weerinformatie, vroeg zich af natuurlijk wat die stormlucht voor naars in het vooruitzicht stelde.

Het was een koufront waar we doorheen moesten met 25 tot 30 knopen wind en een windshift van NE naar N. Op zich niets bijzonders en het is allemaal goed gegaan met regelmatig een rif steken of een gijp maken. We hebben nu met een nieuw koufront te maken met het vervelende dat we met de SW wind de wind pal tegen hebben gekregen. (van 15 tot 25 kts)en de golven bouwen aardig op. Dit schiet niet op. We zijn nu aan het motorzeilen met alleen het grootzeil, maar komen met deze golven nauwelijks vooruit. Ik heb geen zin om al die diesel te verstoken of die zuurverdiende mijlen nu in korte tijd prijs te geven door voor de wind weg te lopen. Dus gaan we straks maar opkruizen in de hoop dat we een paar mijl winnen. Alles goed aan boord.

DAG 09

De baguettes en het verpakte brood zijn op. Vanmorgen begonnen met deeg maken voor een soort bultbrood. Om voldoende 'rijzing' te krijgen, heb ik eerst een kuiltje gemaakt met water en de suiker en de gist er in. Nog niet goed. Volgens Troy moet ik eerst een pappie maken in een kommetje en het daar laten gisten met warm water. We zullen zien. Een witbrood volgens de tweede methode staat te rijzen haha...

Dat opkruizen tegen 3 m golven en 25+ wind was gelukkig maar een paar uur nodig. De wind zakte wat in, schifte van SSW naar S en we konden mooi een paar uur aan de wind varen in de gewenste richting. Tja, tot er niet veel van die wind overbleef en we weer moesten gaan motoren. Dit om te voorkomen dat er bij ons vanwege de harde klappen van het tuig ook schade zou ontstaan. Er is trouwens al schade. Vanmorgen moest ik vaststellen dat het roer van de windpilot WEER is afgebroken en in de diepte is verdwenen. Dat is de derde sinds 2004. De laatste had ik in Thailand als spare roer laten maken. Deze had twee flenzen als bevestiging van roerblad en roerkoning. De vorigen hadden een bus. Deze keer is hij onder de flenzen afgebroken waardoor je zou denken dat dat wel een goed idee was, maar de roerkoning nos steeds te zwak. We hebben nu geen back=up mocht de (elektronische) autopilot er mee kappen; dan moeten we zelf aan het roer. Verder alles goed aan boord.

DAG 10

Het 'versgebakken' brood is te eten en daar is alles mee gezegd. Troy noemt het doughwy, deegachtig, omdat er niet voldoende rijzing was. Volgende keer probeer ik het weer en dan niet met allerlei soorten meel (waaronder zelfrijzend meel) maar gewoon een nieuw pak. Een uur geleden spelende dolfijnen voor de boeg. Op zich niets bijzonders, maar nu waren het er wel 20.

We zijn nu al 2 dgn aan het motoren en het schiet niet op. De eerste redelijke wind kunnen we pas dinsdagavond verwachten en dat zou uit kunnen groeien tot een harde (35 knp) NE wind donderdagavond. Geen wind om de Alguhas current over te steken. Ik ben de opties aan het nagaan. Hierover morgen meer. Alles goed aan boord.

DAG 11

Gistermiddag met succes afgestemd op het radionet van AURORA B. Het maakt me blij te weten dat de SSB radio in orde is en dat het falen bij vorige pogingen aan de propagatie (versterking/ verzwakking radiosignaal door atmosferische omstandigheden) heeft gelegen en niet aan een kapotte radio. De praatjes op het net gaan natuurlijk over wat alle jotties bezig houdt: het weer, je positie, je voortgang en eventuele schade. Iedereen vreest de depressies komend van de kaap met harde SW wind.

De GEMINI zit met dezelfde vragen natuurlijk. Wat te denken van het verwachte koufront met harde NE wind en wat te denken van de (mogelijk harde) SW wind die daarna wordt voorspeld. Even had ik het idee om met de NE wind East London of zelfs Port Elizabeth te kunnen aanlopen. Maar onze adviseurs (KINDOFBLUE en COMMANDERS' WEATHER) kwamen tot dezelfde conclusie: Vergeet Port Elizabeth en zet zo hard als mogelijk koers naar Durban en probeer daar voor donderdagavond te zijn, want dan gaat die SW' ter waaien. Richardsbay is ook een mogelijkheid en 50 M minder varen. Zo, dat is wat we vanmorgen vroeg hebben gedaan: Get our asses in high gear!

DAG 12

We zijn bijna door onze voorraad vers heen. Er is nog wat kool, worteltjes, uien en knoflook natuurlijk. Het bier is op. Dat is voor het eerst sinds jaren. We dachten met 12 dagen wel in Zuid Afrika te zijn, maar het pakt deze keer anders uit. Als je op de GEMINI hebt meegevaren, weet je dat het om 5 uur tijd voor sundowners is. Twee eenheden (drankjes) is de limit; het zou anders wel eens te gezellie kunnen worden. Sinds twee dagen drinken we in plaats van bier een spatje cola met rum.

De laatste weerberichten van KINDOFBLUE, en bevestigd door BUOYWEATHER, geven aan dat de gevreesde harde ZW wind pas zondag en niet vrijdag wordt verwacht. We hebben dus een dag respijt. Vanmorgen zijn we gelijk gaan temporiseren: langzaam op het zeil met de bedoeling vrijdagmorgen in Durban aan te komen. We zouden dan gemiddeld 4.2 knoop moeten varen wat met de verwachtte NE wind van 20+ knoop wel eens niet mee zou kunnen vallen. Mochten we te vroeg uitkomen, varen we een stukkie terug is het idee.

DAG 13

We hebben inmiddels de klok 2 uur teruggezet naar SA time. We hebben dit verspreid over twee dagen gedaan om ons wachtsysteem niet te veel te ontregelen. Al sinds Cocos Keeling lopen we een 4 uur wachtritme. Dit bevalt ons beter dan elke 3 uur op en af. Je krijgt dan in ieder geval ook nog diepe slaap.

Vannacht hadden we harde wind (tot 34 knp) uit het NNE met een hutspotzee. Er gingen plotsklaps kastjes open die bij mij niet als 'hoog risico' bekend staan. Uit het servieskastje schoot de aardewerken slakom (ja die mooie) naar buiten met een paar bordjes en kommetjes. De slakom viel eerst daar waar een uur eerder, voor hij op wacht ging, het hoofd van Troy had gelegen... Vanmorgen is de wind gaan liggen. Vreemd. Dat is niet volgens alle weerberichten.

DAG 14

Met de harde wind en ruwe zee kwamen snel een aantal zwakke plekken van de boot naar voren. Een deur van de linnenkast kwam met scharnier en al naar buiten zetten en het centrale luik in de kajuit blijkt fors te lekken als er een golf over de Gemini slaat. Zelf werd ik bij een onverhoedse golf vanuit het 'kantoor' het kombuis in geslingerd. Troy schrok wakker en dacht dat de slakom weer rond gecaramboleerd werd. Ik kwam er goed van af. Beter dan Lino in 2004 die bij zo'n gooi een rib brak. De slakom heeft Troy inmiddels de calamari op de zeebodem geschonken.

We hebben harde wind (rond de 35 knp met max 43.1 knp) uit het NNE en een zee die gemiddeld eens per uur een golf in de kuip deponeert. We proberen vòòr de weersverandering (met wind uit het zuiden zouden we tegenwind en golven hebben) donderdagavond in Durban te zijn. Dat zag er aanvankelijk als onbegonnen werk uit tot we in Agulhas stroom terecht kwamen (de golfstroom die van noord naar zuid langs Zuid Afrika loopt).We hebben nu goede hoop om een uur of 10 binnen te kunnen lopen.

DAG 15 en 16 (Durban)

De laatste dag was er een van uitersten qua weer en zeilcondities. In de Agulhas current was het een ruige zee en maakten we een gemiddelde van 8 knopen. Eenmaal buiten de golfstroom werd het rustiger. Toen we de aanloop naar Durban hadden ingezet en ons kenbaar hadden gemaakt aan Port Control (het Engels van de Zulu dame vond ik wel erg slecht te verstaan) dachten we dat de laatste 12 mijl een makkie zouden worden. Poets! Een heus onweer met donder en bliksem kwam over ons heen. De bliksem was zo dichtbij dat ik een laptop en de satphone (met GPS) in de oven heb gelegd. De harde wind (30 kts) hadden we op de kop en met 10 mijl van de kust kon de zee nog aardig opbouwen. Met de motor en alleen het gereefde grootzeil hebben we bijna vier uur moeten opkruizen voor we even voor elf uur 's avonds in de havenmond van Durban waren. Met Troy als navigator, met zijn Samsung en de Navionics chart, hebben we onze weg door het havengebied kunnen vinden. Bij de jachtclub konden we geen steiger voor bezoekers ontwaren. De situatie was er zo onoverzichtelijk en met veel ondieptes op de kaart dat ik besloot naast een van de geankerde jachten ook voor anker te gaan. Met het aantrekken van de ankerketting kwam de achterkant van de kiel evenwel op een zandbank terecht en zaten we muurvast. Het was bijna hoogwater dus moesten we als de donder los zien te komen. Evenals in Casilda Cuba (2005) hebben we met de dinghy het anker uitgebracht, schuin in de richting van de ingang van de marina. Zonder enige aarzeling trok de ankerlier la Gemini van het zand. We konden toen in het donker een ander schip ontwaren en kwamen er achter dat het de Deense Schoener MIE was bij wie we in REUNION langszij hadden gelegen. We zijn in de buurt van de schoener voor anker gegaan om de volgende ochtend te moeten constateren dat met laagwater de achterkant van de kiel weer op een zandbank lag. Inmiddels waren we onder de aandacht van de jachtclub die na enig getalm een berth voor heeft gevonden. Een nauwe haven daar en voor de Gemini niet makkelijk om te manoevreren. De service die club geeft is groots. We zijn nu voor 2 weken gastlid en kunnen van alles (wifi, douches etc) gebruik maken. We zijn wel blij dat we er zijn en moeten vaak aan de 'poor souls' denken die nog buiten zijn en van wie sommigen de Zuidwester gale (die maandag wordt verwacht) om hun oren zullen krijgen. Het inklaren in Durban stelt niet veel voor. Immigratie komt aan boord om de paspoorten te checken en wat gegevens te verzamelen (crewlist). Daarna kan de Q vlag naar beneden en hoef je alleen nog een stempel te halen op het immigratiekantoor. Customs komt er niet aan te pas. Toen de Zulu beambte mij vroeg of ik eerder in Zuid Afrika was geweest en ik dit bevestigde met Ja, in 1974 was zijn reactie: Ooh, that was when the white people were ruling, it is a free country now!. Hij vroeg zich trouwens ook af waarom mijn ´wives´ niet aan boord waren. Haha...

Het straatbeeld van Durban is totaal verschillend van toen ik hier eerder, tijdens het apartheidsregime, was. Je ziet nauwelijks witmensen op straat, of het moet te maken hebben met het feit dat het havengebied is waar we rondgelopen hebben. De waarschuwingen voor straatcriminaliteit kom je bij herhaling tegen. Verder is het er goedkoop (10 Rand 1 dollar). Dus misschien gaan we veel uit eten (die waanzinnige steaks van toen kan ik me nog herinneren). Troy bestelde gisteren een Bunny Mouton en kreeg een torenhoog gevuld baksel op zijn bordje.

terug naar de reisverslagen