Huidige positie 20⁰ 56.40S 55⁰ 17.028 E
Zaterdag 19 oktober laten we rond het middaguur Mauritius achter ons na eerst nog gehessel te hebben gehad met de douane. Bij het inklaren hebben ze de speargun in bewaring genomen en omdat ik niet 24 uur van te voren ons vertrek heb aangekondigd, is de gun niet ter plekke aanwezig. Ze bewaren 'wapens' in een soort kluis. En met het weekend voor de deur zouden we tot maandag moeten wachten. Troy had in de tussentijd een opstapper leren kennen op een Franse zeilboot die kwam inklaren en we vonden hem bereid de speargun voor ons mee te nemen naar 'where ever'. Je weet nooit zeker wanneer je elkaar weer ziet ten slotte.

De eerste 75 mijl hebben we slowly-slowly kunnen zeilen, daarna werd het dobberen en zijn we op de motor verder gegaan. Maandag om een uur of twaalf voeren we, begeleid door een groep dolfijnen, Port des Galets binnen, een werk-visserijhaven aan de noord-west kant van Reunion. Het was er vol, maar snel zagen we de ons bekende Deense schoener "MIE" met langszij de Sloveense tweemaster "WET LADY", waar we mooi aan vast konden maken (Amerikaanse Troy kan de naam van deze laatste boot niet zonder enige gevoelens van gêne uit zijn mond krijgen). Achter ons liggen een aantal boten die door de douane in beslag zijn genomen. De catamaran werd op het strand aangetroffen en was, gezien enkele bewijsstukken, gebruikt om immigranten uit Madagascar te vervoeren. De zeilboot werd op de high seas onderschept met een lading dope (cocaïne en speed) aan boord en werd vorig jaar vlak voor het hoogtepunt van een cycloon de haven binnengesleept. Daarbij werden, volgens de laatste roddels, een aantal jachten geramd die nog steeds geen schadevergoeding hebben mogen ontvangen.
Vanaf de kade is het 15 minuten lopen naar het plaatsje zelf waar een aantal supermarkten zijn. Daar heb je niet altijd zin in en gelukkig, aan de overkant van de havenkom, is een cafeetje met free wifi waar we het weer kunnen volgen en onze sociale communicatie op peil kunnen houden.
Ile de Reunion is een Frans Overzees gebiedsdeel. Op het eerste gezicht is het net of een deel van Frankrijk is overgezet naar de tropen. De vissersboten zijn van Franse makelij (Beneteau), de douaniers en gendarmerie hebben dezelfde pakkies aan en de verkeersborden zijn precies hetzelfde. Het is natuurlijk de bevolking die het verschil uitmaakt. Evenals in Mauritius heeft het gesjouw met mensen door de koloniale macht, op een paar jaar Engelse bezetting na zwaaien sinds de helft van de 17e eeuw de Fransen de scepter, een bijzondere mix van cultuurgroepen tot gevolg gehad. 40 procent stamt af van de Afrikaanse slaven en 25 procent van de Indiase contractarbeiders. Het waren eerst de koffie- en later de suikerrietplantages die om arbeiders verlegen zaten. De Fransen zelf (6%) vertegenwoordigen de ambtenarij en de Chinezen (3%), hoe kan het ook anders, zitten in de handel. Interessante vraag natuurlijk is hoe de groepen met elkaar omgaan. De (religieuze) tolerantie ten opzichte van elkaar zou hier hoog zijn (Lonely planet). Kerken, hindutempels, pagodes en moskeeën bestaan vredig naast elkaar op nog geen steenworp afstand. Het aantal interculturele huwelijken zou hier hoger zijn dan op de andere eilanden in de Indische Oceaan. Ile de Reunion telt nu bijna een miljoen inwoners. De bevolking groeit snel en er schijnt woningnood te zijn. Het straatbeeld geeft de indruk van welvaart. Er rijden veel nieuwe, overwegend Franse, auto’s rond. De levensstandaard is zichtbaar hoog; evenals in Frans Polynesië wordt er door het moederland zwaar gesubsidieerd.

Met de boten om ons heen hebben we leuk contact. Donderdag hebben we samen met de schipper en de schipperse van de Deense schoener een auto gehuurd en zijn het eiland rondgegaan. De actieve vulkaan (Piton de la Fournaise, op meer dan 2600 meter hoogte), de laatste uitbarsting was in 2007, is de hoofdattractie van het eiland. Niets te veel gezegd. Ik dacht dat ik wel eens eerder een vulkaan en bergen had gezien, maar deze vergezichten zijn werkelijk adembenemend en dan nog die ‘lush’ natuur met altijd wel ergens een waterval. Le Grand Bassin, ook wel lost valley genoemd, is mijn favoriete plek. De film de Hobbit, had hier opgenomen kunnen zijn. Het is een plateau tussen drie rivieren, met een prachtige waterval en omgeven door hoog gebergte. Het is alleen per voet bereikbaar en er zijn gites voor wandelaars om te overnachten. Met een betere conditie en meer tijd beschikbaar zou dat een zeer mooie hike geweest zijn. Nu hebben we vanaf een veel hoger plateau, en bereikbaar per auto (hoezo haarspeldbochten) op Le Grand Bassin kunnen neerkijken.

De zeiltocht die ons nu staat te wachten is berucht en meestal krijgen zeilers op dit traject goed op hun donder. Van Ile de Reunion is het 1440 mijl rond de zuidpunt van Madagascar naar Zuid Afrika. De slechte reputatie heeft te maken met de depressies die regelmatig de zuidkust van Afrika rondgaan. Alsof dit nog niet genoeg is, heb je te maken met de relatieve ondiepte bij Madagascar (150 mijl er omheen of afsnijden?) en moet je de krachtige Agulhas golfstroom over. Deze loopt van Noord naar Zuid langs de kust van Zuid Afrika en als gevolg van zo’n depressie, met sterke wind tegen stroom, kunnen er monstergolven ontstaan. Ook grote koopvaardijschepen kunnen dan in de problemen komen. Nog vorige maand liep een schip aan de grond bij Richards Bay welke nu een deel van de ingang blokkeert.
Hoewel tegenwoordig de weervoorspelling goed is, zijn de 10-12 dagen van deze reis te lang om van te voren iets zinnigs te kunnen zeggen over het weer op het moment dat je de golfstroom wilt oversteken. Met behulp van "COMMANDER WEATHER", een professionele weerdienst die zeilers op hun tocht begeleidt, wachten we voor het vertrek op een zo’n goed mogelijk ‘weatherwindow’. Dagelijks sturen we dan daarna onze positie naar Commander weather die, als er gevaar dreigt, ons over de te nemen koers zal adviseren. Anita van Kind of Blue is bereid “PASSAGEWEATHER” te volgen en ons een waarschuwing te sturen als er narigheid dreigt. We zijn nu met de voorbereidingen bezig (koudweerkleding uit de motteballen, het dek zo kaal mogelijk maken, de connectie van de Iridium met een laptop ben ik nog steeds mee bezig, voorraden aanvullen en foto’s van stromingen verzamelen. Op www.oscar.noaa.gov schijn je te kunnen zien hoe de stromingen lopen ten zuiden van Madagascar, maar hier snap ik nog niet veel van. Jammer is dat in het WIFI cafeetje je niet de batterij van een laptop kan laden. Electriciteit is te duur volgens de kastelein. Als hij geen klanten heeft, doet hij op een peertje na het licht uit...

We hopen ergens midden volgende week te kunnen vertrekken. Check de website voor dagrapporten.