Thailand en dan de plaats Ao Chalong waar je kunt inklaren, is hemelsbreed zo’n 120 mijl van Langkawi verwijderd. Veel jachten maken korte dagtochten op dit traject. Er zijn heel wat prachtige eilandjes waar je kunt ankeren en zolang je er niet langer dan 1 week over doet, doen de Thaise autoriteiten daar niet moeilijk over. Voor ons is dit niet weggelegd. Kimberley had al eerder een vlucht naar Chiangmai geboekt voor de 17e en we moeten dus voortmaken.
Ko Rok Nok en Ko Rok Nai kiezen we als tussenstop. Om nog voor donker bij deze eilandjes aan te komen, zijn we op 14 december ’s morgens vroeg vertrokken. We liepen eerst nog vertraging op vanwege de grote hoeveelheid modder aan de ankerketting. Als je dat het niet afspoelt, kan de afvoer van de kettingbak verstopt raken en heb je later veel meer werk met uitspoelen. Veel wind was er niet en we moesten de Perkins bijzetten om nog net met het laatste streepje licht te kunnen zien waar we het anker konden laten zakken, dat wil zeggen vòòr het kanaal tussen Ko Rok Nok en Ko Rok Nai. (7°12.9 N 99°4.2 E)
De volgende ochtend moesten we weer vroeg ankerop. Ik heb nog wel even kunnen zwemmen in het heldere water en bij het eerste licht konden we toch al onderscheiden wat voor prachtige natuur die twee eilandjes herbergen. Ditmaal was het traject met 55 mijl iets korter dan de dag ervoor. Om 5 uur konden we in de baai van Ao Chalong voor anker gaan (7°49 101 N 98°21.398 E) en ons met sundowners overgeven aan het mooiste deel van de dag.
Ao Chalong heeft een grote baai, waar veel boten aan een mooring of voor anker liggen. Behalve jachten liggen er veel sportduikboten, charterboten en grote speedboten die dagtrips maken naar de eilanden. Er is een pier die ver in zee steekt waar aan de zuidkant gebouwd wordt aan een marina. Het dinghydock is ook aan deze pier, maar dan meer bij de kust. Met helder weer kijkt de marmeren Buddha (45 m hoog) vanaf de berg uit over Chalongbaai en, naar het schijnt, ook westwaarts over de Andaman Zee.
Eenmaal aan land moesten we even wennen aan het sterk verschillende straatbeeld met Maleisie, dat maar zo’n 100 mijl verderop ligt. Niet alleen dat hoofddoeken ontbreken, maar mensen hebben hier sowieso minder kleren aan. Het is een boedistisch land dus overal zijn weer plaatjes, beeldjes en tempeltjes te zien.
Ao Chalong is gericht op toerisme en in de hoofdstraat zie je de ene kroeg, massageklapper of duikwinkel na de andere. Verder lijkt het te worden geregeerd door vrouwen, die ook de meeste praatjes hebben. In plaats van Kimberley kreeg ik nu de meeste aandacht en het was niet altijd duidelijk of het een dame was of een heer die mijn aandacht probeerde te trekken.
Het afwerken van het ‘tedoenlijstje’ liep werkelijk gesmeerd. Immigratie, douane en havenautoriteiten zitten in hetzelfde gebouwtje vlak bij de pier en ze leken op ons te wachten. We trokken geld uit de muur, scoorden een simcard en internet-dongle, deden boodschappen, schaften goedkoop een neopreen shorty voor Kimberley aan en gingen heerlijk Thaise garnalen eten.
Kimberley is de dag er op met de taxi naar het vliegveld gegaan, 30 mijl verderop. In Chiangmai ontmoet zij vriendin Sarah met wie zij het plan heeft, na eerst in de buurt van Chiangmai te hebben rondgekeken, door te reizen naar Laos.
Ook ik heb het plan om naar Chiangmai te gaan en vriend Chris op te zoeken die daar overwintert. Ik heb afspraken metYachthaven Marina gemaakt, aan de noordoostzijde van Phuket Island, om daar voor 3 weken de Gemini achter te laten. De 19e ben ik naar Yacht Haven op weg gegaan, 30 mijl varen, en met de vloedstroom mee naar het noorden kon ik om 4 uur ’s middags bij de marina in 10 m diep water voor anker gaan (8 10.66 N 98 20.32E). Het is een zeer beschutte baai daar. Niet verwonderlijk dat een aantal geankerde jachten geen bemanning had, achtergelaten voor wie weet hoe lang. Als ik toezicht voor de Gemini had kunnen organiseren, had ik dit wellicht ook gedaan. Het scheelt aanzienlijk in de kosten. De 20e kon ik de marina in, begeleid door professionele dockhands. Ik heb geprobeerd een canvaswerkplaats en een rvs lasser aan het werk te krijgen in de periode dat ik weg zou zijn. Dit is maar matig gelukt. Een nieuw canvas zonnedek was achteraf niet gemaakt, omdat het contact via email voor prijspogave e.d. niet was gelukt en de rvs lasser had geen tijd gevonden om de preekstoel te repareren. Reparaties aan het canvas (afsluiting van de dodger en de dinghycover) konden later op de valreep nog wel worden gedaan.
Een in het oog springende eigenschap van de Thai is dat ze veel aan het onderhoud van de schepen doen en dan vooral waar het op schoonmaken aankomt. Ze beginnen vroeg, de buren in Yacht Haven al om 7 uur, en poetsen rustig de hele dag door. Veel van de superjachten liggen er werkelijk als een plaatje bij.
Donderdag de 22e ben ik naar Chiangmai gevlogen met Air Asia (goedkoop!), op het vliegveld opgewacht door Chris. Chiangmai is een populair toeristenoord. Het is een oude stad met nog intacte stadsmuren en meer dan 100 tempels met de meest prachtige buddha’s.
Er zijn een aantal interessante en kleurrijke avondmarkten en overal zijn eetgelegenheden. Feitelijk kun je er op elk uur van de dag of nacht heerlijk Thais eten. Chiangmai staat bekend om de cursussen die je kan volgen, varierend van koken, massage en yoga tot het verzorgen van olifanten. Voorts zijn er veel mogelijkheden om er tours of trekkings in het noorden van Thailand te regelen. Een nadeel vind ik het drukke verkeer wat voor veel herrie en vervuiling zorgt, hoewel vergeleken met Bangkok dit geen naam mag hebben. Voor toeristen is het vervoer door de stad eenvoudig. Met de stadsmuren is het niet moeilijk je te orienteren en tuk-tuks (brommer op 3 wielen) en songtaews (pick-up trucks voor personenvervoer) brengen je de hele stad door. Mede vanwege het koele klimaat, de lage kosten voor levensonderhoud en de voor farangs vriendelijke Thais, bestaat er in Chiangmai een grote populatie aan expats.
Het weerzien van Chris was plezierig. Op den duur bleek, vonden we allebei, dat we de laatste jaren danig uit elkaar zijn gegroeid. We leiden ook wel heel verschillende levens.
