Aangepast zoeken

 



  reisverslagen  
Verslag van week 36 van het jaar 2011 door Kimberley
Bali Marina

Via internet kom ik erachter dat ongediertebestrijdingbedrijf Rentokil ook een vestiging op Bali heeft en Frans neemt meteen contact op en maakt een afspraak voor de volgende dag. Gelukkig kunnen ze snel komen want de ongedierteplaag die we aan boord hebben is niet meer te controleren. Een marina medewerker vertelt ons dat het niet de eerste keer is dat Rentokil hier langs komt en dat stelt ons gerust; we zijn niet de enige met dit soort problemen. Rentokil adviseert ons ook een schoonmaakbedrijf in te schakelen, omdat zij enkel gif spuiten. Hier gaan we mee akkoord en het is zo te regelen dat eerst het schoonmaakbedrijf langskomt en later op de dag Rentokil. De volgende dag komen er inderdaad twee jongemannen langs van het schoonmaakbedrijf. Grappig is hoe we de prijs overeenkomen. Een van de jongens die de onderhandeling doet, laat duidelijk blijken dat een deel van de te betalen prijs voor zijn baas is en de rest ‘off the record’ is en een extra voor hen zelf. Na een zeer plezierig gesprekje zijn beide partijen tevreden en wordt de Gemini grondig onder handen genomen. Later volgt Rentokil hen op en ik ontvlucht de boot. Het gif wat gebruikt wordt, stinkt naar rotte eieren en lijkt mij niet gezond om in te ademen. Frans heeft een koolstofmasker, wat hij ook gebruikt wanneer hij de romp van de Gemini ontdoet van de oude antifouling. Hij blijft aanwezig bij de zeer vriendelijke Rentokil medewerker die, ook op aanwijzingen van Frans, grondig in het rond spuit. Vervolgens wordt de boot afgesloten en wordt er cold fog (een ander soort gif) rond gespoten. Een aantal uren mogen we de boot niet betreden, waar we ons ook aan houden. Na 1,5 week zal de man nog een keer terugkomen om voor de tweede keer de Gemini volledig in het gif te zetten.

We maken deze week in de marina dankbaar gebruik van de schaarse faciliteiten die er zijn, zoals de douches. Het is onze eerste echte douche sinds Darwin! En we vullen de Gemini bij met vers water vanuit de kraan en niet met de jugs van een waterhandelaar. In de middag lunchen we een paar keer in het bijbehorende restaurant.

We bestellen dan vaak Gado-Gado, een Indonesisch groentegerecht met pindasaus, die hier verrukkelijk is, samen met een lekker bordje frietjes.
In de avond gaan we meestal naar dezelfde warung op loopafstand van de boot. De warung wordt gerund door Sri, een vrouw van rond de 40, die ons heel aardig helpt. We mogen zelf uitkiezen wat we op ons bordje willen en voor 3,50 euro zijn we samen klaar, inclusief een biertje voor Frans en een drankje voor mij. Naarmate we er vaker eten leren we Sri en haar familie beter kennen en ze vertelt ons in horten en stoten, haar Engels is niet zo goed, wat voor een gruwelijke hekel ze eigenlijk heeft aan het werken in de warung. Ze werkt van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat en slaapt maar 4 uurtjes per nacht. Daarnaast heeft ze ook nog twee jongere kinderen. Eigenlijk komt het erop neer dat ze chronisch vermoeid is. ”I so tired!” Haar man brengt spullen rond op zijn brommertje om voor een noodzakelijk extra inkomen te zorgen en kan haar daardoor niet bijstaan in de warung. Ze droomt van werken in het Westen en meer geld om lekker te kunnen gaan shoppen en kijkt daarbij Frans enigszins wervend aan. Het verhaal is triest, maar ze vertelt het op een komische manier en kan ondanks alles gelukkig nog steeds lachen. Verder gaan Frans en ik er een aantal keren op uit om de omgeving te verkennen.
Bali is anders dan alle andere eilanden waar we tot nu toe voet aan wal hebben gezet. Naast dat het veel toeristischer is, maken ook de alomtegenwoordige Hindoeïstische tempels op voor een totaal ander straatbeeld. De geur van wierook hangt in veel straten in de lucht, er liggen overal kleine offertjes voor de deur en er staan kleine tempeltjes in de tuin. Later tijdens mijn vakantie met Mang op Bali heb ik deze offertjes zelf leren maken. Balinezen lijken opener en vrijer dan de Indonesiërs die we tot nu toe ontmoet hebben. Vanaf het eerste moment ben ik dol op Bali, zolang we de grote toeristenhordes maar omzeilen.

We hebben een gigantische berg aan was en doen vergelijkend warenonderzoek waar we het goedkoopste uit kunnen zijn. Uiteindelijk verdelen we onze was over twee verschillende bedrijven aangezien bij de een kleding wassen veel goedkoper is en bij de ander het beddengoed. Een van de bedrijven is Jasmin laundry in Kerobokan. Het kost de nodige moeite om de was er met de taxi langs te brengen, maar we zijn zeer content met het resultaat. Dit is veel beter dan zelf wassen! Gelukkig dat we toch al naar het plaatsje Kerobokan wilden. Het is net boven Seminyak gelegen en Frans had gehoord dat daar een atelier moet zijn die mooie houten Boeddha’s maakt. We hebben ons best gedaan het atelier te vinden, maar dit is niet gelukt. Onderweg zijn we wel langs de muren van de grootste gevangenis van Bali gereden met meer dan 1000 gevangenen. Er zitten geen Nederlanders vast. We verkennen verder de populaire kustplaats Kuta en brengen daar een bezoekje aan de Indonesische Mac Donalds om van een zalige Big Mac te genieten. Er zijn veel leuke winkeltjes, maar het is er overvol met toeristen en de Indonesische vibe van al die weken ervoor is ver te zoeken. Er heerst een ‘Benidorm gevoel’ waar we allebei niet warm voor kunnen lopen. We slaan ruim boodschappen in bij een grote supermarkt en staan versteld van het enorme assortiment wat er plotsklaps beschikbaar is.

Ondertussen zijn er in de marina andere boten van Sail Indonesia gearriveerd, zoals de Trenelly en Invictas Reward met schipper John, zijn vriendin en opstapper Pablo. Sinds de vriendin aan boord is is, zoals zo vaak het geval is, de relatie tussen de schipper en zijn crew veranderd. Pablo moet, vindt hij zelf spijtig genoeg ook, van boord. Als hij geen werk in Azië kan vinden, zal hij binnenkort terug naar Spanje moeten om werk te zoeken, wetende dat het daar met de werkgelegenheid zeer slecht is gesteld. Pablo zet al zijn registers open, maar zonder succes. Frans heeft nog contact op genomen met zijn jeugdvriend Ferry in Singapore, die in dezelfde branche als Pablo, public relations, veel ervaring heeft, om te kijken of met zijn adviezen hij zijn kansen zou kunnen verbeteren. Ferry schrijft echter terug dat er de laatste jaren zoveel lokaal talent beschikbaar is gekomen op de ‘Asian-Pacific’ arbeidsmarkt, dat niet langer wordt uitgekeken naar westerse professionals, tenzij het gaat om artsen, wetenschappers en ingenieurs. Daarbij komt dat als je geen vloeiend Engels spreekt en schrijft en/of, zoals in Japan, China of Hong Kong, niet de lokale taal beheerst, je het wel kunt vergeten. Zijn advies is eerst in eigen land ervaring op te bouwen met een stage, desnoods als vrijwilliger en je bekend te maken binnen het werkveld. Afhankelijk van je vakgebied en het land waar je zou willen werken, is het verstandig je te verdiepen in de geschiedenis, cultuur, economie en actuele zaken van dat land. En dan, ga zo vaak als het maar kan naar het gebied waar je aan de slag wilt, maar richt je meer op je vakgebied in plaats van op het strand te liggen.

Pablo is dankbaar voor de reactie van Ferry en beseft dat zijn kansen, jammer genoeg, minimaal zijn. Na een aantal dagen nemen we afscheid van hem. Hij zal, na eerst nog een poging in Singapore te wagen waar hij met een bedrijf een gesprek heeft, doorreizen naar Nieuw-Zeeland en dan later terugvliegen naar huis, Madrid.

terug naar de reisverslagen



juli - november 2007
 Ecuador - Marquesas - Genootschapeilanden
  -Frans

mei - juni 2007
 Panama & Galapagos
  -Harriet & Frans

maart - april 2007
 Cartagena & Panama
  -Frans

maart - april 2007
 Curaçao - Cartagena
  -Iris & Frans

mei 2006
 Curaçao
 STRIPVERHAAL
 - Coja &Proza

april 2006
 Isla de Margarita
 - Aad & Frans

maart - april 2006
 Curaçao-Isla de Margarita
 - Stefan, Richard & Frans

mei-juni´05
  Cuba-Jamaica-Haiti-
 Curaçao
 - Toos, Wilma &Frans

april.´05
  Cuba zuidkust
 - Harriet &Frans

mrt-apr.´05
  Cuba
 - Frans

februari´05
  St Maarten-St Croix-
 Puerto Rico-
 Dom.Republiek-Haiti-
 Jamaica-Cuba
 - Art, Lies & Frans

kerst´04 - jan´05
 Kp Verden - St Maarten
 - Iris & Frans

najaar 2004
  Ned-Gran Canaria
 - Lino & Frans


All Rights Reserved 2005-2010. | www.sy-gemini.nl | Design by IMAGEPOINT