Maandag 10-1-2005-2010.
Frans is de officiele papieren in orde aan het maken en en hij is naar het internetcafe. Hij kan zijn broer eindelijk van de nodige informatie voorzien, zodat deze de website kan afmaken en deze de lucht in kan. Ik ben aan boord gebleven, om de boot niet onbeheerd achter te laten. Volgens het havenreglement is het trouwens verplicht dat er iemand aan boord blijft en we willen geen gedonder krijgen met de officiele instanties. Gisteren had Frans bootarrest.
Gisteren heb ik zowaar op zondag op een overdekte groente- en fruitmarkt en in een supermarkt boodschappen kunnen doen. Beiden waren tot 2.00 s' middags open. De marktkoopvrouw was zo verguld met mijn aankopen van in totaal toch weer behoorlijk bedrag, dat ze me een potje zelf gemaakte soort chutneysaus meegaf. Lekker bij de ook zelf gemaakte geitenkaas. Van de twee geldautomaten, die ik in dit stadje kon vinden, werkte er 1 niet (maar gelukkig de tweede wel). Bij aankomst in Sal konden we alleen bij de plaatselijke winkel, annex bar, Euro's in Escudos omruilen. Bij de supermarkt kreeg ik het winkelwagentje mee en een bediende reed dit voor mij naar de kade. Daar aangekomen werden de plastic tassen met oa. grote hoeveelheden yoghurtjes (oa. uit Arabie ingevoerd) op de kade gezet, waar al snel jongentjes en honden op af kwamen. De eersten bietsten de yoghurtjes. De tweede roken mogelijk het, weliswaar bevroren, vlees (biefstuk, geimporteerd uit Brazilie, kip en varkensvlees). 90 procent van de levensmiddelen moet uit het buitenland geimporteerd worden. Voorbijkomende Fransen hielpen mij de tassen op de gammele aanlegsteiger te sjouwen. De locals zijn heel opdringerig in het aanbieden van hun diensten, maar in hoever ze ook te vertrouwen zijn, was voor mij een grote vraag.
Het plaatsje lag er verder vanwege de zondagsrust verlaten, bijna desolaat bij. Er was 1 (dak)terras open, waar ik na 3 kwartier wachten eindelijk mijn bestelde visjes kreeg. Er waren slechts enkele gasten, waaronder een buitenlands stel.
