Maandagmorgen ben ik, met Giorgio van de Argonauta als dekhand, in de baai voor anker gegaan. De ankerwinch functioneerde naar behoren. Misschien dat het slippen te wijten is geweest aan ‘te veel vet op verkeerde plekken’. Ik zal het pas zeker weten als ik hier ankerop ga terwijl het stevig waait. Waaien en regenen doet het hier veel wat te maken heeft met de hoge wanden die de baai omringen. De wind accelereert door de trechtervorm van de bergen en elk klein wolkje wordt wel gevangen door Rainmaker mountain om vervolgens dan ook water te lozen. Pago Pago harbour is in feite de krater van de vulkaan die oorspronkelijk het eiland Tutuila heeft gevormd. In het vage geologische verleden is de oostwand van de krater ingestort en kon de zee naar binnen stromen.
Hoewel heel wat walvisvaarders, piraten en ontsnapte criminelen eerder de Samoa eilanden aangedaan moeten hebben, is het de Hollander Jacob Roggeveen geweest die, hij was op zoek naar Australië, in 1722 voor het eerst verslag doet van zijn bezoek aan de eilanden. Aan het eind van de 19e eeuw gaan Duitsland, Engeland en de VS over tot het bekende ´landjepik´van die tijd. De uitkomst is dat Engeland zich terugtrekt in ruil voor een aantal andere eilandengroepen in de South Pacific, Duitsland West Samoa en Amerika Oost Samoa gaan ‘controleren’. In 1900 vestigen de VS, na een overeenkomst met de plaatselijke chiefs, er een marinebasis in ruil voor protectie. Het is nu Amerikaans grondgebied met Amerikaans toezicht en is niet zoals Hawaii als een staat ingelijfd. Amerikaans Samoa heeft een eigen grondwet, een eigen gouverneur en vertegenwoordiging in het huis van afgevaardigden in de VS. De 65000 Samoans hier zijn dus geen Amerikanen maar kunnen er wel een verzoek voor indienen. De taal is Polynesisch en lijkt meer op Tongees dan Tahitiaans. Mij is verteld dat Samoans wel de ‘Tonganezen’ maar niet de Frans Polynesiërs kunnen verstaan.
Een verdere losmaking van de VS is een kwestie. Op straat merk je dat getracht wordt de Samoan cultuur vast te houden. Naast Amerikaanse rap hoor je veel lokale muziek in de typische busjes, veel mannen, ook jongens dragen een sarong en in elk gehucht zijn er wel een aantal ‘fales’, een soort open lucht praathuizen. Opvallend is de hang naar West Samoa. Als ik vertel dat ik naar Apia wil, wordt er enthousiast gereageerd. Vaak komen dezelfde opmerkingen: er is daar meer land en minder bergen, de culturele gewoonten en gebruiken zijn er in ere gehouden en het is er een beetje ouderwets. Het schijnt dat West Samoans geplaagd worden met hun accent, zoals Hollanders dat wel eens met Vlamingen doen.
Wat de reparaties aan de Gemini betreft, is alleen nog de hydraulische bilgepomp actueel. Op Raiatea is het me niet gelukt de pomp werkend te krijgen. Als back-up heb ik toen een tweede elektrische pomp aangeschaft, die naast de bestaande elektrische kan worden ingezet. De hydraulische pomp heeft een groot vermogen en Pago Pago is de laatste gelegenheid voor Nieuw Zeeland om het ding gerepareerd te krijgen. Het wachten is nu op twee kogellagers die uit de VS worden ingevlogen. Hoe lang gaat dit nog duren …
Ondanks de wind en regen is het is geen straf om hier voor anker te liggen. De geuren die met de wind meekomen vind ik, in tegenstelling tot veel Amerikanen, niet hinderlijk. Als de wind langs de noordwand scheert, waar de tuna wordt verwerkt, ruik ik de mij bekende lucht van de Scheveningse haven. Scheert hij langs de zuidwand dan ruik ik bloemetjes.
