Het is natuurlijk veel prettiger om te drijven dan met je boot in een bok op de werf te staan. Hoewel, om half zes word ik wakker van de kleine Francesco van de boot hiernaast, die dan zijn longen gaat oefenen. Het weer is trouwens de hele week ronduit slecht geweest met veel wind en regen.
Het afwerken van de joblist is met een aantal tegenvallers gepaard gegaan. De windmeter krijg ik niet gerepareerd, dus ik zal een natte vinger moeten gaan opsteken. Het overige werk in de mast, waar Liz me bij heeft geholpen, is wel goed gelukt. Van de Perkins waren de startaccu’s, twee jaar geleden in Venezuela gekocht, morsdood. Libre mantenimiento, my ass! Er bleek zo goed als geen accuwater meer in te zitten. Dit jaar heb ik de accu’s, op aanraden van anderen, aangesloten gelaten, met een zonnepaneel als laadbron. Dat moet toch te veel geweest zijn. Volgend seizoen zet ik ze dan maar weer cold turkey. Gelukkig dat Thierry, de dieselmonteur hier, snel aan nieuwe startaccu’s wist te komen. Een Nederlands schip heeft hier eerder bijna 2 weken op nieuwe accu’s moeten wachten. In de Yamaha outboard bleek bij het verversen van de versnellingsbakolie ’mayo’ in de olie te zitten, een teken dat er water binnen kan komen. Er moeten dan nieuwe afdichtingen in en dat is werk voor een monteur. Die afdichtingen waren in Tahiti eerst niet en later wel leverbaar. Zien is geloven want ze zijn nog steeds niet gearriveerd. Thierry, die me ook heeft geholpen met de installatie van een dubbele accuschakelaar (als onderweg de startaccu’s het laten afweten, wat me al eerder is overkomen, kan ik snel overschakelen op de huisbatterijen) is er mee bezig. Komen die afdichtingen niet op tijd dan gaan de oude er in, want komende week wil ik toch wel vertrekken……..
