Zeer bizar, maar de Contra Almirante (Schout-bij-nacht) Fernando Lalama in Guayaquil heeft geen toestemming verleend om te vertrekken. Ik lijk de pech te hebben, nadat drie jachten nog via het tijdelijke agentschap van manager Tripp naar zee konden, dat de Gemini het scharnier wordt waarover de strijd geleverd gaat worden. Het gaat er nog steeds om dat sinds 2 weken plezierjachten alleen middels een geregistreerde agent Ecuador binnen mogen of kunnen verlaten. Niet alleen ik, maar de hele anchorage windt zich hierover op; feitelijk zijn alle jachten tot nader order in Ecuador “gedetineerd”, omdat hier geen agent is. Met het weekend voor de deur kon ik vanaf vrijdag voorlopig geen nieuws verwachten. Om toch iets te kunnen doen heb ik het consulaat in Ecuador en Buitenlandse zaken in Nederland gemaild. Die waren natuurlijk al aan hun weekend begonnen gezien het ´out of office´-antwoord.

Jammer, de Gemini en ik waren er klaar voor. Ik had de water- en dieseltank ‘afgetopt’ en nog meer niet-bederfelijke waren ingeslagen. Groente, fruit en vlees koop je pas de laatste dag in. De waterlijn van de Gemini ligt nu in en niet meer boven het water. Carlos van “Amistad” heeft het onderwaterschip en de ankerketting ontdaan van de zeepokken (eendenmossels). Zo groot heb ik ze nog niet eerder van de romp zien afkomen. Het knetterende geluid wat je binnen van die zeepokken kunt horen, is echter niet weg. De aangroei is weer in volle gang. De meeste boten die hier langere tijd voor anker liggen, laten vanwege de snelle aangroei maandelijks hun romp cleanen.

Joe Bayra, als ik zijn naam goed schrijf, is de electronica-man hier. Hij is een Amerikaanse oud marinechief, die op onderzeeboten heeft gediend. In 2 dagen heeft hij me verlost van zo goed als alle elektriciteit- en computerproblemen aan boord. “Goud!”, die man en voor weinig. Ik kan weer harde muziek aan boord draaien, kan MP3 van mijn laptop over de autoradio versterken, de 2e koelkast doet het weer, de handheld- en vaste VHF’s geven weer een goed signaal, de laadcapaciteit van de dynamo is weer op peil, de omvormer naar de laptops is gerepareerd. Nog meer? Ja! Op beide laptops heb ik nu de nieuwste versies van Sailmail en Maxsea (electronische kaarten van todo el mundo) met connectie aan een GPS, zodat er naar deze programma’s overdracht is van positiegegevens. Voor Sailmail betekent dat onder andere, dat ik midden op de oceaan snel kan zien welk landstations op een bepaalde tijd van de dag de beste propagatie voor het zenden hebben. (zie foto). Het lange zoeken naar een geschikt station behoort nu tot het verleden, verwacht ik.

In de tussentijd vermaak ik me wel in Bahia. Hoewel gedetineerd voelt het (nog) niet als een straf om hier te zijn.