Over Sarifundy had ik jullie al eerder bericht. Het is een drijvende kroeg gebouwd op pontons en een plek waar de yachties elkaar ontmoeten. Met name de happy hours op maandag en donderdag zijn in trek. De voetbal kan hier worden gevolgd en je begrijpt dat de wedstrijden met Nederland veel mensen trekken. Beregezellig en het heeft wel wat om met ze allen “OEiiiiiii!!!” te roepen. De wedstrijd tegen Portugal heb ik helaas hier niet meer gezien…. Wat zal er gescholden zijn.

Vanwege de aanhoudende problemen met de startmotor ( een snerpend geluid direct na het starten en ijzervijlsel bij de starterkrans ….) ben ik eerder dan gepland, op donderdag, naar de werf in Willemstad gevaren. Het is nog geen 10 mijl naar het NW. Jasper en zijn moeder, die hier is om bevalling van Astrid te begeleiden, zijn als bemanning meegegaan. Het vistuig van Jasper trok mijn speciale aandacht. Hij heeft er al aardig wat jopies mee uitgetrokken, zegt hij. Het tuig heeft een zeer forse dubbele haak, een voorloop van massief rvs draad en een inktvis lure, die met de vele glinsterende tentakels en de grote ogen er op het eerste gezicht nogal overdreven uitziet. De( forse diameter) lijn zit op een handheld haspel met zoveel lengte dat, helemaal uitgerold (circa 50m), hij op goede afstand van de boot is. Met shockcord wordt het geheel aan een scepter bevestigd, waardoor de eerste schok van de beet kan worden opgevangen. Neen, niets gevangen. Op de werf verschillen de leefcondities met die van het Spaanse water. Het is er warm (in kajuit 40 °) omdat er minder wind is en er zijn mosquitos. Aan de andere kant kun je er onder de douche en is er internetverbinding. De werf heeft weer een aantal wijzigingen ondergaan. De kade is verlengd en het terrein aan de andere kant van het water is zo goed als klaar om jachten neer te poten. Er wordt gedacht aan uitbreiding met een marina (plek voor 50 boten). Die twee gasten zijn niet te stuiten …

Met de bodem van de scheepskas in zicht vliegt Frans 15 juli terug naar Nederland.