In afwachting van het resultaat van het eindexamen van Proza reisden wij af naar Curaçao om Frans eindelijk te zien in zijn meeste geliefde verplaatsbare woonplek: de Gemini. Proza en ik hechten in het leven aan makkelijk, snel en efficiënt, vooral tijdens vakanties. Dus voor ons alle drie was het een heel avontuur. De dagelijkse tekst van Frans was dan ook: "ik vind alles goed, het is maar een week".

De vliegreis duurde lang zonder de 35 sigaretten die ik normaal verwerk in 11 uur. Een paar pilletjes Primatoer en Valdisper brachten uitkomst; een medepassagier merkte op dat wij het langst geslapen hadden van allemaal! Eenmaal aangekomen bleek ik niet op de transferlijst te staan dus toen was een taxi gauw gevonden om ons naar het hotel te brengen. De volgende dag vernamen wij dat de aanhangwagen met koffers van het transferbusje was losgeschoten, wat een enorme ravage op de weg en bij de koffers had veroorzaakt. Soms heb ik veel geluk!

Het Trupial hotel ligt in een wijk op ongeveer 20 minuten rijden van Willemstad. Eenvoudige kamer maar met heerlijke airco. Elke ochtend zat er een Trupial vogel in de palmboom voor onze kamer. Proza dook direct het zwembad in en droomde weg op haar luchtbed, dobberend in volle zon. De eerste opmerking die Frans bij aankomst maakte was dan ook: "pas op, je verbrand levend!" Dat werd uiteraard weerlegd door ons kleine kopietje: "maak ik zelf wel uit bemoei je er niet mee". Proza heeft 4 dagen pijn geleden door ernstige verbranding.

We zijn een paar keer naar de Gemini geweest en ik zal het nog maar eens zeggen: doe mij maar vaste grond onder de voeten, ruimte en gelijkvloers. Door Frans en Proza gekenmerkt als dapper en stoer toog ik met enige, uit de keel opborrelende geluidjes, van de kade in de dinghy en van de dinghy aan boord van de Gemini. En uren later weer terug….
Eenmaal aangeland aan boord genoot ik wel van een lekker drankje, heerlijke maaltijd en een koel briesje. Het is fijn om wiegend rond te turen over het Spaanse water en te mijmeren over winnende getallen bij de lotto om één van de prachtige villa’s aan de oevers te kunnen kopen…

Frans heeft op mijn verzoek een auto gehuurd want het is zeker al 20 jaar geleden dat ik in een stadsbus zat en daar waar auto’s zijn is mijn keus snel gemaakt. Frans heeft heel de week genoten van de ´fantastische´ prijs die hij voor de huur betaalde. In Nederland zou de Jeep al een jaar of 4 gelden niet door de keuring heen gekomen zijn maar ons Frans scheurde met plezier het eiland over.
Terwijl Proza op de Gemini haar zonverbranding verwerkte toog ik een paar dagen met het hotelbusje naar het Mambo beach. Tijdens één van mijn mijmermomenten over de zee raasde er een groepje dolfijnen voorbij. Ik kon niet laten te vermoeden dat zij naar naastgelegen Sea-aquarium op weg waren om hun gevangen vrienden te roepen.

De één na laatste dag koos Proza ervoor haar haar te laten invlechten op het strand. Voor het luttele bedrag van 150 euro had zij 8 uur later lang haar met 174 vlechtjes. Prachtig! Frans bereidde zich voor op de weken die hij op de werf gaat doorbrengen voor het noodzakelijke onderhoud van de Gemini. Hij heeft ons met de Jeep weer afgezet bij het vliegveld. Ondanks zijn cynische blik heb ik zonder veel twijfel de koffers laten sealen: zou mij zomaar kunnen overkomen dat er wat ingestopt of uitgehaald wordt… Het verhaal van Stefan die beroofd is in Caracas, ligt nog vers in ons geheugen (reisverslag week 14). We hebben minstens 10 keer per dag moeten aanhoren dat Venezuela een gevaarlijk land is.

Bij thuiskomst bleek dat Proza geslaagd is en daardoor in september kan starten bij de MBO Theaterschool. Dat was fantastisch nieuws en we zijn trots op haar!