Wat een luxe hier! Zo vanaf de Gemini op de kade stappen zonder ´het bijboot- van boordhijs-ritueel´ waarbij Frans zeulend en hijgend met de motor in z`n eentje, “Ik moet het als er niemand is ook alleen kunnen.” steeds dichter bij een hernia lijkt te komen. Uitgebreid en langdurig douchen, wat een genot is dat. We hebben al een week geen warm water, door een kapotte pomp. De was doen, 3 grote trommels vol en de boel kunnen drogen. Er stond zelfs een strijkijzer. Wat is dat lekker alles schoon, als nieuw en wat kun je daar van genieten. De boot eens flink opruimen en schoonmaken hoort daar ook bij. Met z`n 3-en continu op elkaars lip in een kleine ruimte geeft niet zozeer ergernis over rommel als wel kennis krijgen over elkaars opvatting over wat opgeruimd is. De Gemini is n.l behoorlijk volgestouwd met spullen die naar Cuba moeten: oude computers, ladders, genees/verbandmiddelen, kleding,etc. Ook kan Frans op 3 plekken in de boot tegelijkertijd bezig zijn, b.v:
1. brood bakken in z`n nieuwe broodbakmachine, waanzinnig lekker dat Koopmans boerenbruin,
2. waterpomp repareren, dus overal en nergens gereedschap,
3. kast ontruimen, want de tape-recorder doet het niet en er is een bandje met favoriete Cubaanse nummers daar ergens achter gevallen en die moet gewoon nu aan!
Ik kan ook op verschillende plekken tegelijk bezig zijn en overal wat achterlaten. Art niet, die is heel netjes en georganiseerd (wat opruimen betreft dan …) dus af en toe krijgen Frans en ik te horen of we alsjeblieft alles achter onze kont willen opruimen. We doen dat dan braaf, ook al is het Frans z`n boot. Hij had Art kunnen zeggen:”Joh, ga jij ff lekker mastworpen oefenen.”
We kunnen mobiel telefoneren en ik sms met m`n moeder. Ondanks haar 91 jaar gaat sms-en haar prima af. We praten met de andere zeilers, die overal en nergens vandaan komen en informeren naar vervoer naar Kingston-Town. We willen absoluut op bezoek bij vriend Bob Marley. Het plan wordt morgen met de local bus naar het huis van Bob te gaan. Je bent op Jamaica of niet!