Eind vorige week hebben Burger van de Deense schoener Mie en Troy besloten toch niet met elkaar in zee te gaan. Onder meer dachten ze verschillend over wanneer en van waar tot waar Troy aan boord zal zijn. Troy zal dan ook niet meevaren naar Brazilie. De Mie heeft besloten nog voor kerst naar Simonstown te vertrekken. Troy denkt na over verschillende alternatieven varierend van opstappen in Kaapstad op een andere boot, meevaren met de Cape to Rio race, een tijdje werken in Kaapstad of een eigen boot of appartementje kopen.... Frans en ik zijn benieuwd wat hij uiteindelijk zal gaan doen.
Frans houdt zich deze week weer bezig met het weer van de aankomende dagen. Het lijkt erop dat zaterdag 28 december een goede dag is om te vertrekken, wat zou betekenen dat we oudjaar wellicht in Kaapstad zouden kunnen vieren.

De dag voor kerst vertrekt Troy al vroeg in de morgen met zijn kapmes de bergen in. Hij komt terug met een mini kerstboom die wij op het achterdek plaatsen en decoreren met een kerstslinger en een mooie bloem. Daarna doen we boodschappen voor kerstavond. We zijn uitgenodigd door andere yachties om mee te doen aan een Potluck kerstdiner in het restaurant van de Knysna Yacht Club. Ik maak gevulde wraps en Troy maakt een gerecht van aardappels met vlees en groente. Het smakelijke diner is ondanks de goede pogingen van de organisatoren nogal saai, mede doordat er uiteindelijk minder yachties deelnemen dan verwacht. Na het eten vertrekken we dan ook al snel met de dinghy naar het tapas-restaurant om de hoek. We kunnen aanleggen aan de bezoekerssteiger. Twee vrouwelijke yachties maken live muziek en er hangt een uitgelaten gezellige sfeer. Frans is vooral onder de indruk van de saxofoniste!
Eerste kerstdag worden Frans en ik opgehaald door Anthony en Fiona die ons meenemen naar vrienden van een andere boederij. Troy besluit op het laatste moment niet mee te gaan...

Het kerstdiner vindt niet plaats bij de boerderij zelf, maar bij het gastenverblijf, bestaande uit een caravan waar omheen een bouwsel van rivierstenen is opgetrokken. Hier bevindt zich de badkamer en een extra slaapkamer. Ze vertellen voor deze contructie te hebben gekozen omdat dit belastingtechnisch voordeliger is dan een tweede huis.
Er staat een lange versierde tafel op de veranda en verschillende mensen die wij al eerder ontmoet hebben tijdens de boerenmarkt zijn ook van de party. Wederom heeft iedereen wat te eten meegenomen en vooral Fiona's vegetarische gerechten worden zeer gewaardeerd. Het is een groep hartelijke en zeer gastvrije mensen. Als gemeenschappelijke trek hebben ze dat ze zich hebben teruggetrokken uit hun voorheen competatieve drukke leven en gekozen hebben voor een lifestyle dichtbij de natuur. De meeste mensen aan tafel hebben dan ook een organic farm.

Ik trek mij na het lekkere eten terug met mijn E-reader op de bank in de tuin met uitzicht op de koeien en de bergen in de verte.
In de ochtend van de daarop volgende dag doen we gezamelijk boodschappen met Anthony en Fiona, waarna we terug worden gebracht naar de Gemini. Troy blijkt eerste kerstdag een kayak te hebben geleend en heel de lagoon te hebben afgepeddeld tot ver de Knysna rivier op. Hij is zo enthousiast dat hij aanbiedt mij de volgende dag mee te nemen in de dinghy om te laten zien waar hij allemaal is geweest. Dit doen we en het wordt een heerlijke dag. De rivier is veel warmer dan het zeewater en lekker om in te zwemmen. De natuur is prachtig en de gehele dag schijnt de zon.

De volgende dag slaat het weer eind van de ochtend om. Opeens begint het hard te waaien en ontstaan er witte koppen op het water van de lagoon. Troy en ik hebben zojuist de dinghy volgeladen met een jerrycan benzine en komen drijfnat aan bij de Gemini. Frans is blij dat hij eerder al had besloten om niet vandaag ankerop te gaan en ons vertrek met een dag uit te stellen. Die avond eten we samen met een groepje Hollandse zeilers die we die avond hadden ontmoet bij de Knysna Yacht Club.

Op de dag van vertrek staat er nog steeds veel wind en buiten de Knysna Heads worden er dan ook golven gemeten van 3.5-4 meter. Frans twijfelt of dit het juiste moment is en neemt contact op met Sea Rescue, een organisatie van zeer kundige vrijwilligers. Vergelijkbaar met de KNRM in Nederland drijven ze op donaties en subsidies. Ze staan schepen in nood bij maar zijn ook voor advies bereikbaar. Sea Rescue geeft te kennen dat het weer ok is om door de tricky Heads te varen, maar dat buiten tot 35 knopen wind staat. Frans besluit, alles afwegende, toch te gaan met de hoop voor nieuwjaar in Simonstown te zijn.

De mannen maken het dek gereed en hijsen de dinghy op. Ik doe de afwas en zorg dat binnen alles zeevast staat. We gaan ankerop en met straffe tegenwind in een dik half uur naar de Heads. Met VHF begeleiding van Sea Rescue, die vanaf de Oostelijke Head onze koers volgt, varen we zonder problemen door de Heads.
Het is spannend om met de hoge golven zo dicht bij de rotsen te varen en we halen opgelucht adem als we er doorheen zijn. Al snel word ik zeeziek en Troy houdt net op tijd een plastic zak open als ik alles eruit kots.


Na een paar uur als we de baai uit zijn, besluit Frans om naast het stagfok een gereefd grootzeil te zetten. Bij deze manouevre, we moeten dan even wind op de kop hebben, draaien we op een golf en slaat de wind aan de verkeerde kant in het zeil. De autopilot kan de koers niet vasthouden en moet op dat moment overspannen zijn geraakt. Als we verder varen, blijkt de autopilot niet meer goed te functioneren. Frans en Troy proberen van alles, maar uiteindelijk komt het er op neer dat ze de daarop volgende dagen met de hand moeten sturen. Dan blijkt ook nog dat het roer uitzonderlijk zwaar is te hanteren wat sturen tot een uitputtingsslag maakt. Zeer opvallend is dat Troy en Frans (voor de tweede keer sinds Singapore) niet aan sundowners denken.