Tja, sinds zondag is het weer mijn bootje en ik. Was wel even wennen, vooral omdat Kimberley en ik het erg leuk hebben gehad. Weinig avonturen beleefd deze week. Behalve dan dat in Lautoka een con artist (oplichter) mij geld afhandig probeerde te maken. Zijn truc was mij op straat aan te houden, gelijk mijn hand te schudden en dan te zeggen: “ Ken je mij dan niet meer? Vorige week ...” Nu was het deze keer niet zo moeilijk voor mij, want dan had ik hem in een van de villages onderweg in de Yasawa’s ontmoet moeten hebben. Maar sluw hoe hij mij naar een rustige plek op straat loodste en met mijn antwoorden een beeld probeerde te maken waar we elkaar van moeten kennen. De poging mij geld afhandig te maken was met het verhaal van een ziek neefje, dat dringend antibiotica nodig had. Toen ik voorstelde om dan samen naar een apotheek te gaan, was het antwoord dat hij het al had gekocht en nu geen geld had om naar huis te gaan. Deze poging was niet van grote klasse. In het verleden heb ik wel meegemaakt dat ik aan het twijfelen sloeg vanwege het zeer goed geinformeerd zijn van de con man.
Van de week is de TUXEDO JUNCTION een paar dagen in de marina geweest. Debbie en Peter wilden een belangrijke rugby wedstrijd van de “ All blacks” niet missen en hier werd het op een groot scherm vertoond. Was het tegen Zuid Afrika? Apart om te horen dat zij wel een bezoek aan de grotten van Sawa-i-Lau hebben kunnen brengen, nadat de rechtbank zou hebben beslist dat beide dorpen samen de grotten kunnen exploiteren (zie weekly 32). Ook hebben zij de manta’s gezien. Een half uur lang hebben ze snorkelend een indrukwekkend schouwspel kunnen gadeslaan hoe de manta’s in ‘ loops’ van de diepte omhoog kwamen. “ Je kunt niet alles hebben” : heb ik op dat moment gedacht.
Maandag werd de nieuwe antennetuner bezorgd, die ik in de VS had besteld. Een nieuw anker werd door FEDEX vanwege het gewicht (40 kg) voor vervoer geweigerd. Een andere vervoerder kon niet worden gevonden. Voor de bevestiging van de tuner, die twee keer zo groot is als de oude, moesten in het achteronder nieuwe gaten worden geboord. Wat de twee experts in Tonga hadden beweerd, blijkt te kloppen. Het is een tweeledig probleem waarvan er nu 1 is opgelost, dwz automatisch wordt voor elke gekozen frequentie op de radio elektronisch de juiste antennelengte verschaft. Het andere probleem, het zeer weigerachtig opstarten van het PACTOR modem, is onverminderd aanwezig. Voor mij nog een raadsel waar hem dat in zit. Praktijk nu is dat van de gemiddeld 10 pogingen het modem aanslaat en dan kan Seamail gebruiken. Geen feest, maar ik hoop onderweg wel weer gribfiles (weerberichten) binnen te kunnen halen.
Dagelijks krijg ik twee brutale vogels op bezoek. Ze vliegen ’s morgens naar binnen als ik nog lig te slapen en slaan aan het ‘ kruimeltjes vegen’. Vuda point Marina (voor de info laat ik nog een foto met de ingegraven jachten zien) is zo comfortabel dat de neiging kan ontstaan in te zakken. Daarom niet getalmd, komende week, woensdag of donderdag, ga ik op weg naar Vanuatu. Het is zo’n 470 mijl naar het eiland Tanna, dus zal ik zo’n dag of 4 onderweg zijn. Op Tanna schijn je in de gloeiende krater van de immer actieve vulkaan te kunnen kijken. Maar ik hoor ook dat de Tanna natives een “warrior alike conduct” er op na houden waardoor sommigen, zoals mijn Kiwi buurman, Tanna overslaan en gelijk naar Port Villa varen. Ook is de anchorage van Port Resolution niet beschut voor alle winden. Met harde wind uit de NE hoek wil je daar niet zijn met die 4 meter diepte. Jullie horen het wel volgende week ..
