Na een vlucht van iets meer dan vijf uur vanaf Sydney ben ik afgelopen maandag aangekomen in Fiji. Gekleed in een dubbele laag kleding, legging en afritsbroek, t-shirt plus vest, het vliegtuig verlaten. In Sydney is het tenslotte winter.
Het eerste wat opvalt in Fiji, naast de heerlijke temperatuur, is de soepelheid van de douane. Moest ik in Sydney precies vertellen wat voor voedsel ik in mijn tas had, hier werd ik vriendelijk verzocht me meteen naar de uitgang te begeven. Mijn vader, Frans, was voor geen goud te missen in de arrival hal. Blijft toch een lange man met een wilde witgrijze bos haar.
Na nog een sapje te hebben gekocht op het vliegveld, bij Mohammed in de auto gestapt. Met deze aardige taxi chauffeur is Frans naar het vliegveld gekomen. Ze hebben twee uur moeten wachten want ze waren veel te vroeg (ja, jullie lezen het goed) en mijn vliegtuig had vertraging. Het is jammer dat het donker was want ik was super benieuwd naar het eiland Viti Levu waar ik net op geland was. Na een rit van een half uur aangekomen bij de Vuda Point Marina aan de westkant van het eiland. In de auto hadden we de gelegenheid om al lekker bij te kletsen. Ik vind het heel leuk om mijn vader weer te zien en merk aan hem dat hij ook enthousiast is dat ik er ben.
Frans is erg blij met de Australische Bundaberg Rum die ik voor hem heb meegebracht en onder het genot van een drankje hebben we heel de avond zitten kletsen. Na in de voorpiek mijn intrede te hebben genomen een heerlijke nacht gemaakt. Ik merk dat ik na al het reizen wel moe ben. In Singapore ben ik nog ziek geweest en het is heerlijk dat we de aankomende dagen nog niet vertrekken, maar lekker rustig ons klaar kunnen maken voor vertrek.
De volgende dag vertelt Frans mij meer over Fiji en geeft mij een paar boeken met informatie. Fiji is een eilandengroep die bestaat uit 322 eilanden waarvan er slechts 106 bewoond zijn. Het grootste eiland is Viti Levu waar wij ons nu op bevinden. Leuk detail is dat de Fiji eilanden zijn ontdekt door de Nederlander Abel Tasman in 1643. Uiteindelijk is Fiji in handen gekomen van de Engelsen. Sinds mijn geboortejaar, 1987, is Fiji echter een republiek. Naast de authentieke inwoners die een mix zijn van Polynesisch en Melanesisch, wonen er ook veel Indiërs en Chinezen op Fiji. Het is dan ook erg grappig dat het lijkt of de mensen van de verschillende landen die ik hiervoor heb bezocht (India & Singapore) hier samen lijken te komen. Opeens zie je weer overal Sari shops en verkopen ze zowel Indiase als Chinese gerechten in de restaurantjes. Wat ik heel leuk vind is dat Fiji, net als veel andere eilandengroepen in de Pacific, er nog oude culturele tradities op na houdt. Gelukkig gaan deze niet terug naar de tijd waarin deze eilanden nog bekend stonden als de Cannibal Islands. In vroegere tijden waren de inwoners van de eilanden verdeeld over verschillende stammen met een chief aan het hoofd. Op sommige eilandjes is dit nog steeds het geval. Het is dan ook een gewoonte om als je bij een eilandje aankomt eerst kennis te maken met de bewoners en de chief om toestemming te vragen om hun eiland te mogen betreden. Hier zijn verschillende rituelen aan verbonden waaronder het geven van Kava door de bezoeker. Dit zijn een soort boomstronken die wij dus van te voren moeten inslaan op de markt. Ik verheug mij er nu al op om zo’n ceremonie mee te maken. Ik heb in het verleden ooit nog een jaar culturele antropologie gestudeerd en ik vind dat soort tradities erg interessant.
Overdag maken Frans en ik samen lijstjes met alle dingen die nog moeten gebeuren. Frans zit volgens mij ook al in de vakantiestemming nu ik er ben. Het kost ons allebei moeite om ons er toe te zetten het werk te verrichten dat nodig is voordat we weg kunnen. "Ja, eigenlijk is het voor mij geen vakantie, dit is mijn leven..." zegt hij dan. We zitten grote delen van de dag over van alles en nog wat te praten. We hebben elkaar de afgelopen jaren zo weinig gesproken en ik merk dat we elkaar veel te vertellen hebben. Ondertussen doen we toch langzaam aan de klussen. Frans laat mij zien hoe je kunt zien of er genoeg accu vloeistof in de accu’s zit. Is natuurlijk niet mijn interessegebied, maar zegt hij:“Ja, het is eigenlijk hetzelfde als bij een auto, dus handig voor later." Nou weer iets geleerd.
We zijn samen naar Lautoka gegaan. Dit is de dichtstbijzijnde grote plaats. Hier hebben we cruising permits aangevraagd en gekregen voor de Mamanuca’s en de Yasawa´s eilandengroepen. Het is namelijk niet toegestaan zomaar eilanden van de archipel te bezoeken. Frans heeft toen hij hier aankwam zich eerst moeten melden bij een officieel Port of Entry om van de douane toestemming te krijgen aan te meren in Fiji. Voor alle andere eilanden groepen die vallen onder Fiji moet vervolgens apart toestemming worden aangevraagd, voor hemzelf en zijn crew (me). Tijdens het aanvragen van de permits valt op dat de mensen hier ontzettend vriendelijk zijn. De sfeer op het eiland is erg relaxt. Mensen komen erg ontspannen over en glimlachen veel. Een leuke dame aan de balie helpt ons met de permits en ze worden terstond in behandeling genomen. Na een korte tijd wachten kunnen wij ze al in ontvangst nemen. Vervolgens zijn we naar de Vodafone winkel geweest voor een internetverbinding. Daarna hebben we boodschappen gedaan en zijn we naar de markt geweest. De markt wordt gehouden in een grote overdekte hal. We hebben lekker veel groente en fruit ingeslagen: komkommers, papaya’s, pepers, appels, tomaten, aubergine, ananas. Alles is zo lekker vers. En dan liggen er ook nog aardappels en verderop sperziebonen. Ik zie daar meteen mogelijkheden voor een Hollandse maaltijd… Oh, wat had ik daar een trek in. Tot slot hebben we nog de Kava gekocht. Terug met een lokale bus naar de marina met onze tassen vol proviand.
We hebben samen diesel gehaald in grote 20 liter tanks zodat dit eerst gefilterd kan worden. Erg belangrijk voor Frans na een eerdere negatieve ervaring in Cuba met sterk vervuilde diesel. Verder hebben we de duikflessen laten vullen met perslucht. Het plan is dat we samen gaan duiken. Ik heb op de Andaman eilanden (eilandengroep van India red.) anderhalve maand geleden voor het eerst gedoken. Dat vond ik helemaal geweldig. Ik heb nog geen brevet gehaald, maar wil graag met duiken verder gaan. Frans vindt het volgens mij nog spannender dan ik. "We beginnen vanaf een strandje hoor en we gaan niet diep." In Nieuw-Zeeland heeft hij twee nieuwe aluminium duikflessen gekocht. Daarnaast hebben we er nog twee van 10 liter en 1 van 7 liter laten vullen dus we kunnen even vooruit. Hij had al nieuwe flippers voor mij gekocht in Nieuw-Zeeland, maar die zijn te groot dus we lopen al dagen op en neer naar de winkel van de marina. Helaas is iedere keer de juiste maat niet voorradig. Morgenochtend de laatste kans anders gaan we er naar op zoek in de stad. We hebben wel al een mooie snorkelset gekocht dus de duikspullen zijn zo goed al gereed.
Huishoudelijk gezien kookt Frans meestal en ik doe de afwas. We hebben de was laten doen door een aardige vrouw van de marina. Ik heb gestofzuigd en Frans heeft de bilge schoongemaakt en het fuel filter vervangen. Voor mij wel weer even wennen na vier maanden mij totaal niet met het huishouden te hebben beziggehouden. Morgen gaan we provisie in slaan voor onze tocht en de watertank vullen. Zondagochtend gaan we vertrekken naar Malolo, een van de eilanden van de Mamanaca groep. Ik heb er veel zin in om lekker het water op te gaan en hoop dat de wind gunstig is, zodat we kunnen zeilen.
