Gemini Route Logboek van Alles wat Contact
gemini op zee
<< >>
Weekbericht 31, Ecuador (Bahia de Caraquez) naar de Marquesas (Fatu Hiva) -FRANS
 Dag 22
Vrijdag 3 augustus 2007 Boordtijd 12:00
Positie 20:00 UTC: S 10°40.665' W 124° 32.366'
Dagelijks afgelegde afstand: 115
Afstand te gaan: 832
Cumulatief afgelegde afstand: 2701
Motoruren totaal: 67
Koers: 279°
Wind: SE 5 knopen
Weer: vlakke zee, 25% bewolkt, 1022 millibar Temp: 28° C

Vanmorgen om een uur of 8 zakte de wind weer weg. Het grootzeil ging vervolgens zo te keer door het ' deininggeslinger' dat ik die naar beneden heb gehaald. De Gemini vaart nu met twee voorzeilen, de punt kluiver uitgeboomd en de stagfok lij gehouden door een extra schoot die ik via de uitgeboomde giek heb lopen. Eigenlijk zou ik, zoals zoveel passaatzeilers, twee bomen moeten hebben. Zo gaat het ook redelijk, hoewel het stagfok regelmatig inzakt als gevolg van te weinig wind.
Donald Crowhurst
Hoe is het verder met Bernard Moitessier afgelopen? Hij werd bekend door de boeken die hij over zijn reizen schreef met name "La lonque route" (1971) die over de, door hem afgebroken, race van de Sunday Times handelt. Hij is destijds onafgebroken bijna 1 jaar op zee geweest, waarin hij anderhalf maal de wereld rondzeilde. Van Plymouth naar Tahiti, 37.455 zeemijl. Hoewel zijn besluit de race de race te laten en te kiezen voor een ander leven, door velen niet werd begrepen werd zijn reis met de JOSHUA een legende.
Op Tahiti en de Tuamotu-atol leefde Moitessier eenvoudig met veel vrienden om zich heen. Vanwege financiële en gezondheidsredenen, maar ook om ' sich wieder mit anderen Denkweisen auseinanderzusetzen' ging hij einde zeventiger jaren, weer met zijn schip de "Joshua" op reis. Ditmaal met Californië als doel. December 1982, toen het schip in een baai in Mexico voor anker lag, werd het in een vernietigende wervelstorm op de kust gezet. Alleen de romp van het beroemde schip bleef behouden, die Moitessier vervolgens aan twee Amerikanen cadeau heeft gedaan. Hij zag het als zijn lot om op deze manier van zijn schip te worden gescheiden en begon aan een nieuw hoofdstuk van zijn leven. In de zeilwereld werd dit wereldnieuws. Er kwam een actie op gang en met financiële ondersteuning uit Frankrijk en de VS kwam er een nieuw 10 m jacht de "Tamata", waarmee Moitessier weer naar de Pacific zeilde. De oude Joshua werd naar Frankrijk overgebracht en gerestaureerd. Het is nu in het museum van la Rochelle te bewonderen. Sinds begin jaren negentig leeft Moitessier afwisselend in Frankrijk en de Pacific. Als hij nog leeft, ik weet het niet, moet hij nu ongeveer 81 jaar oud zijn. (Dat hebben jullie zo op Internet opgezocht)
Bron: Mann und Meer" Gerard Janichon, vertaald Christiane Haert
Tijdschrift "Yacht" 5/93

 Dag 21
Donderdag 2 augustus 2007 Boordtijd 12:00
Positie 20:00 UTC: S 10°41.499' W 122° 36.149'
Dagelijks afgelegde afstand: 130
Afstand te gaan: 947
Cumulatief afgelegde afstand: 2586
Motoruren totaal: 67
Koers: 273°
Wind: SSE 5 knopen
Weer: vlakke zee, 10% bewolkt, 1021 millibar Temp: 28° C
gemini"
Een lekker rustig gangetje tot vanmorgen de wind inzakte. Het gevolg is dat de zeilen zo nu en dan gaan klapperen. De deining heeft de overhand gekregen. In plaats van de ophouder heb ik nu voor de boom een kluiverval (er zijn er twee voor het geval je met twee kluivers tegelijk zou willen varen) ingezet en dat gaat ook. Dus ik vaar nu met een driehoekje kluiver aan loef en het grootzeil (2e rif, anders klappert het nog meer) en het stagfok aan lij. Met 10 knp wind is het dan zeer rielekst zeilen.

Gisteren had ik het over mogelijke psychische effecten van langdurig solo-zeilen. Er waren mensen, vòòr dat ik vertrok, die zich zorgen om mij maakten. Wie weet zou ik psychotisch of depressief kunnen worden en mezelf iets aan kunnen doen. Nou niets van dat, of het moet me totaal aan ziektebesef ontbreken. Er zijn wel gevallen bekend dat mensen het contact met de realiteit kwijt zijn geraakt en/of vreemde dingen zijn gaan doen. De meeste drama's betreffen suïcides simpelweg door overboord te stappen. In een artikel over de Amerikaanse coastguard werden reddingen besproken van mensen die ongewild maandenlang op de oceaan hadden gedobberd, ofwel in een reddingvlot of in een boot die averij had opgelopen en onbestuurbaar was geworden. Psychosen kwamen voor, maar opmerkelijk was dat in een aantal gevallen mensen weigerden hun bootje te verlaten, zo gehavend als ze er aan toe waren. Alsof ze met hun 'vaartuig' vergroeid waren geraakt.

In 1968 vond de eerste solorace rond de wereld plaats, uitgeschreven door de Sunday Times. Negen schepen gingen van start, alleen één bereikte zijn uitgangshaven, de Engelsman Robin Knox-Johnston. Hij werd prompt geridderd.
Donald Crowhurst
Het tragische verhaal gaat over Donald Crowhurst een van de overige acht. Hij had een bedrijf in scheepselektronica, dat niet zo goed liep. Door deze race te winnen zou hij bekendheid voor zijn bedrijf kunnen verwerven. Er hing voor hem veel van af. Er was veel stress voor dat hij eenmaal op zee was. Zijn boot had hij niet op tijd klaargekregen en de laatste klussen zou hij onderweg doen. Op de Atlantische oceaan, hij had radio aan boord, werd hem duidelijk dat de kansen minimaal waren dat hij nog zou kunnen winnen. Waar hij toe over is gegaan is, doen alsof hij Kaap de Goede Hoop en Kaap Hoorn had gerond, terwijl hij op de Atlantische oceaan is gebleven. Hij meldde zich voor het laatst per radio op de Atlantic, 'feekte' dat de radio onklaar was geraakt en meldde zich weer, zogenaamd toen hij op de terugweg naar Engeland was. Je zou kunnen zeggen dat hij de hele wereld in de maling wilde nemen. Engeland heeft hij niet bereikt. Uit het logboek, tapes en foto's heeft men op kunnen maken dat hij overboord moet zijn gestapt. Trouwens een andere deelnemer, Bernard Moitessier deed ook zeer onverwachtste dingen. Na kaap Hoorn, hij was al op weg naar Engeland met een kans op de overwinning, gooide hij het roer om richting Tahiti. Hij heeft daarna 10 jaar op een atol van de Tuamotu archipel gewoond. Hij zou onderweg zijn veranderd, zeebewoner zijn geworden en één geworden met zijn schip. Het land zou hij zijn 'vergeten'. Naar de moderne wereld wilde hij niet terug, omdat hij daar geen rust zou kunnen vinden.

 Dag 20
Woensdag 1 augustus 2007 Boordtijd 12:00
Positie 20:00 UTC: S 10°30.517' W 120° 23.694'
Dagelijks afgelegde afstand: 145
Afstand te gaan: 1077
Cumulatief afgelegde afstand: 2456
Motoruren totaal: 67
Koers: 262°
Wind: SE 20 knopen
Weer: ruwe zee, 50% bewolkt, 1021 millibar Temp: 27° C
gemini
Vannacht geen squalls, maar een heldere sterrenhemel met 30 knp wind. De zee had aardig opgebouwd en de Gemini danste de 'jerk'. De hele nacht heeft het die 7 Bft geblazen en af en toe ging het met een snelheid van 10 knp een golf af. Leuk? Neen. Geef mij maar een regelmatig golfpatroon al was het maar om beter te kunnen slapen.
Met de kluiver gereduceerd tot een punt loeft de boot te gemakkelijk op met windvlagen met het gevolg dat we nu meer zuidelijk uitkomen dan de bedoeling was. Dichter bij de Marquesas zal er moeten worden afgekruist, d.w.z zigzaggend voor de wind op het doel af gegaan. Plat voor de wind varen doe je niet op deze zee. De boot zou te veel van loef naar lij slingeren en dan is er geen koers te houden. Vanmorgen ontdekte ik dat de ophouder van de boom, de lijn die de boom omhoog houdt, is doorgeschavield. De boom hing nog aan de kern van de draad, maar dat had niet lang meer geduurd. Achteraf bezien had die al lang vervangen moeten worden. Verder zitten bij twee lieren de ratels vast. Ze zijn wel te gebruiken, maar er zit geen stop op. Als je niet uitkijkt, krijg je de hendel, die hard terugslaat, tegen je kop. Wat natuurlijk dan ook is gebeurd.

Er zijn vragen over het alleen zijn en eenzaamheid enzo. Het alleen zijn als fysiek begrip, als enige aan boord zijn, heb ik vaker meegemaakt. Maar in deze onmetelijke blauwe ruimte heb ik nu ook nadrukkelijk het gevoel van alleen zijn. Duizend mijl in de omtrek is geen mens te bekennen en dat is een bijzonder gevoel. Ik sta er alleen voor en moet het zelf zien op te lossen. Mis ik gezelschap? Neen. Eenzaamheid speelt niet en is geen onderwerp. Ik ben sowieso gewend mijn eigen gang te gaan en heb zelden de hele dag mensen om me heen. Vergeet niet dat ik hier jaren naar heb uitgekeken. En dan is er Sailmail. Ik heb regelmatig mailcontact met mijn vrienden en familie, dagelijks met mijn broer Robert en mijn zus Mary. Met de kaartplotter voor haar neus volgt Mary de reis op de voet. Tja, zonder die kortegolfradio zou ik me voor deze reis anders mentaal hebben moeten voorbereiden. Misschien dat ik dan wel in en met mezelf zou zijn gaan praten. Nu blijft het nog beperkt tot vloeken (bv toen ik die lierhendel tegen mijn knars kreeg), mezelf uitschelden bij stommiteiten en bemoedigend toespreken bij moeilijke ondernemingen.
Die mondharmonica ligt nog precies zo op tafel als toen ik uit Bahia weg ging. Ik heb nog geen tijdverdrijf hoeven zoeken, de dagen vliegen om.

 Dag 19
Dinsdag 31 juli 2007 Boordtijd 12:00
Positie 20:00 UTC: S 9°44.435' W 117° 58.403'
Dagelijks afgelegde afstand: 140
Afstand te gaan: 1222
Cumulatief afgelegde afstand: 2311
Motoruren totaal: 67
Koers: 254°
Wind: ESE 20 knopen
Weer: ruwe zee, 50% bewolkt, 1020 millibar Temp: 27° C
gemini
De mishandeling van het tuig door de deining heeft zijn eerste ' slachtoffers'. Gistermiddag vond ik een blokje (katrol) van de flexibele achterstag die op splijten stond. Een van de asjes die de twee wangen bij elkaar houdt, was gebroken. Daar was ik op tijd bij en ik had een reserve aan boord. Vanmorgen bij het 'inspectierondje' zag ik dat een gerepareerde scheur van de kluiver weer kapot was gegaan. De lap die er op zit gestikt, is wel aan éen kant nog heel. Dat zeil heeft de laatste dagen flink voor zijn donder gekregen. Dit is de oude kluiver. Van de nieuwere scheurde op Curaçao een meter lang het voorlijk in, als gevolg van steentjes (van de werf) in het profiel. (Voor vernieuwing van de lagers had de voorstag op de grond gelegen). Deze kluiver is inmiddels gerepareerd. Wat te doen? Kluiver wisselen zie ik mezelf met deze zeegang niet doen. Dat zeil, meer dan 55 m², kan in een klap drie volwassenen van het dek slaan. Ik heb de kluiver tot de scheur ingerold, er blijft een lullig driehoekje over, en het stormfok weer verwisseld met het stagfok. Het zal wel in snelheid schelen, maar ik moet tenslotte 'iets'.

Het ontbreken van een extra 'hand' laat zich nu even merken.
Over voor en tegens van singlehandend varen is al heel wat gediscussieerd. Niet alleen het ontbreken van extra handen, ook de extra oren, ogen en het brein maken het varen met bemanning veiliger en vaak prettiger. Plan A was om deze reis met bemanning te doen, maar die nokte af. Zo maar vreemde crew meenemen, zal ik niet snel doen. Je zeilt niet alleen samen, maar je leeft ook samen. Als het niet klikt, kunnen de partijen op zo'n bootje geen kant op. Daarbij vind ik dat een schipper zijn boot zelf moet kunnen varen en dat was plan B. Het moeilijkste tot nu toe van solo varen heb ik sluizen en afmeren in marina's gevonden. Ik heb er geen moeite mee, zoals in Varadero Cuba, om dan van te voren met de marifoon assistentie te vragen. Onmiskenbaar zijn er voordelen van singlehanded varen. Je leert je boot beter kennen en er beter mee om gaan. En dan zijn er de 'genoegens van het alleengaan' die persoonlijk erg verschillend zijn, maar veel mensen herkennen de rust en vredigheid waar je je aan over kunt geven en het kunnen openstaan voor je natuurlijke omgeving. Je hoeft tenslotte niks van mensen om je heen en je kunt volledig je eigen weg gaan. Trouwens alleen ontmoet je juist veel mensen.

 Dag 18
Maandag 30 juli 2007 Boordtijd 12:00
De boordklok heb ik weer een uur terug gezet nu volgens Pacific Time, zonder zomertijd. Volgens de zonetijd op zee had ik dit gisteren al moeten doen bij het passeren van 112° 30' Westerlengte. De 4 uurafstanden die ik bij het 4x terugzetten van de klok heb ' ingeleverd', zal ik aan het einde van de reis bij het totaal optellen.
Positie 20:00 UTC: S 9°02.572' W 115° 34.906'
Dagelijks afgelegde afstand: 101
Afstand te gaan: 1367
Cumulatief afgelegde afstand: 2171
Motoruren totaal: 66
Koers: 264°
Wind: SE 10 knopen
Weer: vlakke zee, 10% bewolkt, 1021 millibar Temp: 28° C
Watertemperatuur: 26°
gemini
Het is mooi weer gebleven met weinig wind. Vanmorgen nam gelukkig de kracht toe van 5 naar 10 knp (Bfrt 3). Met de kluiver aan loefzijde kon ik de snelheid opvoeren naar zo'n 5 knp. Even voor het begrip. De Gemini heeft een kottertuig. Dat wil zeggen een grootzeil en twee voorzeilen, te weten de grote kluiver op een rolreefinrichting en het kleinere stagfok daarachter. Wat ik mis in de zeilgarderobe is een toerspinnaker of een halfwinder. Een spinnaker (zo'n groot ballonzeil) is lastig te trimmen. Mijn voorkeur zou uitgaan naar een halfwinder, die aan twee punten (mast en voorsteven) wordt bevestigd. Zo'n zeil is van licht doek gemaakt, pakt al snel op bij niet te harde wind en geeft meer snelheid. De Gemini zou met meer zeil een hoger gemiddelde kunnen halen. Ik benut nu, uit veiligheidsoverwegingen, liever zo'n 75% van de huidige capaciteit. Een halfwinder, alleen voor overdag, zou wèl een welkome uitbreiding zijn, vanwege de handzaamheid.

Ondertussen verblijf ik nog steeds in die ruime blauwe wereld en gaan de dagen in elkaar over, zonder ooit eentonig te worden. Met zulk rustig, prachtig weer ben ik meestal buiten te vinden. Lees een boekje, doe een tukkie en kijk naar de golven. In dit gebied zie je veel vliegende vissen die in zwermen voorbij komen sjesen. Ze worden opgejaagd door rovers, zoals dorades en barracuda's en proberen door het water te verlaten de rovers te slim af te zijn. Sardinas proberen zich te redden door voor ze uit te zigzaggen. Het schijnt dat de roofvissen de vliegers kunnen blijven volgen en als nog te grazen nemen als ze weer landen. Als je geluk hebt kun je dat waarnemen (Bernard Moitessier). Zelf heb ik dat nog niet gezien.

 Dag 17
Zondag 29 juli 2007 Boordtijd 12:00
Positie 19:00 UTC: S 8°53.871' W 113° 52.902'
Dagelijks afgelegde afstand: 118
Afstand te gaan: 1468
Cumulatief afgelegde afstand: 2070
Motoruren totaal: 65
Koers: 269°
Wind: SE 5 knopen
Weer: vlakke zee, 50% bewolkt, 1021 millibar Temp: 28° C

De wind is ingezakt naar 5 knp. Het was al niet veel sinds gister namiddag. Onder de 5 knp gaan de golven de bewegingen van het schip bepalen en niet de wind. De gevolgen zijn rollende bewegingen en hinderlijk geklap van de zeilen. Af en toe slaat het tuig zo hard dat je gaat afvragen hoe lang zeilen hier tegen bestand zijn. Door het grootzeil terug te brengen tot het 4e rif, kan het slaan van dat zeil worden gestopt. Jullie kennen mijn dilemma: Ga ik motoren, heb ik geen last van windstiltes en schiet ik lekker op. Binnen een week ben ik dan wel door de brandstof heen. Op de Marquesas, zeggen ze, is diesel moeilijk te krijgen. Wat er is hebben ze zelf nodig. De Gribfiles voorspellen 15 knp wind voor morgen. Daar hoop ik dan maar op.

De nacht was werkelijk prachtig met een grote, volle maan en een heldere hemel. Het was erg sfeervol aan boord met rustige, ritmische geluiden van de golven en verder doodstil. De glinsterende verlichtingsbaan over het water richt zich, natuurlijk altijd, op je bootje, maar het is alsof je gericht in het licht wordt gezet. Sterren zijn dan nauwelijks te zien, die worden door het maanlicht 'weggelicht'. Bij zo'n verlichting kan ik de weg aan dek goed vinden en kan bijvoorbeeld zien wat ik eet.

De maan kan een inspirerend onderwerp zijn voor dichters en liedjesschrijvers. Ik moet ineens aan "Yellow moon" van de Neville Brothers denken. Voor navigators is de maan geen favoriet hemellichaam. Het is niet, zoals de Poolster, een stabiel, gefixeerd baken. De maan verplaatst zich, hoewel voorspelbaar van West naar Oost, en meestal zie je maar een sikkel.

Als ik in de Marquesas aankom, heb ik een hele maancyclus kunnen volgen, 27 dagen lang. De 2 dagen nieuwe maan, die daar aan vooraf zijn gegaan, was ik net uit Ecuador vertrokken. Het was toen pikkedonker. Volle maan is de enige maan die jullie op het noordelijk halfrond en ik als hetzelfde zien. Het is leuk om waar te nemen dat hier op zuidelijk halfrond de sikkels van een wassende maan andersom staan. Dit omdat de maan dan vanuit het zuiden, dus onder een andere hoek, bekeken wordt.
maan cyclus
Om het te kunnen snappen, ben ik met een sinaasappel (de aarde) en een limoentje (de maan) in de weer geweest. Het duidelijkst vond ik het om een halfzwart gemaakte limoen van verschillende standpunten te bekijken. Eerst vanaf de evenaar; dan houd ik de zwarte helft recht voor me, alsof het nieuwe maan is en pikkedonker. De zon staat daar loodrecht op de maan en de aarde. Als ik de limoen langzaam van me afdraai, zoals in een maancyclus, zie ik het niet zwarte deel een liggende sikkel, een soort 'schaaltje' vormen. Daarna door vanaf rechts van de limoen, als stond ik op noordelijk halfrond, en links, als stond ik op het zuidelijk halfrond de grens zwart/groen te bekijken, zonder de positie van het limoentje te veranderen, zag ik de sikkel 'd' een sikkel 'b' worden. Zo kom ik die weken wel door, niet?

 Dag 16
Zaterdag 28 juli 2007 Boordtijd 12:00
Positie 19:00 UTC: S 8°59.962' W 111° 53.732'
Dagelijks afgelegde afstand: 146
Afstand te gaan: 1586
Cumulatief afgelegde afstand: 1952
Motoruren totaal: 61
Dieselvoorraad: 540 L (tank) 60 L (jugs)
Koers: 267°
Wind: SSE 15 knopen
Weer: ruwe zee, 25% bewolkt, 1022 millibar Temp: 28° C

Gistermiddag met wind van ruim 15 knoop maakte de Gemini een snelheid van meer dan 7 knoop. Vreemd dat er zo nu en dan snelheid wordt gemaakt terwijl het niet evenredig hard waait. Het is alsof de stroming dan een bepalende invloed heeft. De mate van stroming kan ik bepalen door de snelheid door het water, aangegeven door het log, te vergelijken met de snelheid over de grond, aangegeven door de GPS. Helaas kan dit nu niet, omdat het logwieltje dat onder water aan de romp zit en de data voor de snelheid levert, (weer) vast zit. Waarschijnlijk komt dit door aangroei van zeepokken. In de Marquesas zal ik de romp weer schoon moeten maken. Vannacht was het weer een squall feest. Ik probeer, als ik er op tijd bij ben, extra snelheid te halen uit de windstoten door bij te sturen en de boot niet te veel te laten oploeven.
frans
Ik kreeg vragen over mijn persoonlijke hygiëne. Hoe ik dat doe! In ieder geval niet, zoals Henk vandeVelde, door het heroïsche uitstorten van putsen koud zeewater over me heen als eerste daad van de dag. Ik kan met koud water nog steeds slecht 'doorkomen'. Afhankelijk van de omstandigheden was ik me niet (slecht weer), was ik me klein (aan een wasbak) of was ik me groot (in bad aan het dek). Aan dek heb ik nog drie 5L jugs met Ecuadoriaans kraanwater staan. Niet geschikt als drinkwater, wel als badwater. In Ecuador koop je drinkwater (agua pura) in 20 L flessen. Ik heb daar de watertank mee gevuld. Met zo'n 5 L jug kan ik precies een groot bad nemen. Als de jugs leeg zijn, kan ik de 'solar shower' zakken vullen (door de zwarte kant naar de zon te leggen warmt het water op). De voorziening dat ik rechtstreeks van de watertap in de douche/toiletruimte aan dek kan douchen moet ik nog aanleggen. Het is een kwestie van verlengen van de doucheslang. Er zijn twee toilet/doucheruimten aan boord. Om te douchen gebruik ik die sporadisch om de doodeenvoudige reden dat ik zo weinig mogelijk water binnen de romp wil hebben. Bij een nieuw schip of een nieuw verfsysteem zou dat wat anders zijn, maar bij deze oude dame zijn al sporen van verval aanwezig, hetgeen neerkomt op 'meer vocht meer roest'. Scheren? 1x in de week. Kapper? 2x per jaar als ik aan het varen ben. In Holland ga ik geregeld naar Jeroen, kapper in Scheveningen (Hadie Jeroen! Jeroen is ook een 'boater' en hij volgt de website). Afwassen elke 2/3/4 .. dagen. Wasgoed spaar ik op. Behalve dan kleine wasjes (ondergoed, handdoeken en korte broeken) die doe ik zelf. Schoonhouden van de kajuit en hutten is niet mijn sterkste kant (krijg ik ook wel eens te horen). Zo nu en dan krijg ik het op mijn heupen en sla ik aan het soppen. Dat is meestal als er opstappers aan boord komen en ik me schaam voor de bende.



terug naar de reisverslagen


gemini op zee

april 2006
 Isla de Margarita
 - Aad & Frans

maart - april 2006
 Curaçao-Isla de Margarita
 - Stefan, Richard & Frans

mei-juni´05
  Cuba-Jamaica-Haiti-
 Curaçao
 - Toos, Wilma &Frans

april.´05
  Cuba zuidkust
 - Harriet &Frans

mrt-apr.´05
  Cuba
 - Frans

februari´05
  St Maarten-St Croix-
 Puerto Rico-
 Dom.Republiek-Haiti-
 Jamaica-Cuba
 - Art, Lies & Frans

kerst´04 - jan´05
 Kp Verden - St Maarten
 - Iris & Frans

najaar 2004
  Ned-Gran Canaria
 - Lino & Frans


All Rights Reserved 2005-2010. http://www.sy-gemini.nl Design by IMAGEPOINT