Na twee dagen (tegenslag) hard werken om de boot op orde te krijgen, zijn we op woensdag 11 augustus uit Rhoon vertrokken. Frans blijkt daar een soort locale beroemdheid te zijn want Jan en Alleman kwamen langs om te informeren naar de vorderingen en om ons met raad en daad bij te staan.
Het schip is een plaatje. Een stalen Koopmans van 46 voet, gewicht 20 ton, en met alles er op en er aan. Helemaal aangepast voor grote reizen, zeg maar wereldreizen. Zo is er ook een korte golf zender via welk medium wereldwijd de email verzonden kan worden. De eerste nacht liggen we op het Haringvliet achter het anker en de dag daarop bij Stellendam naar buiten de zee op. We zetten koers naar Calais om daar het kanaal over te steken. De eerste haven zou Falmouth moeten zijn voordat we de sprong naar Spanje maken. Al snel buiten Stellendam blijkt echter een probleem. Door de hekgolven van een passerend vissersschip krijgen we water over het dek. Dat is vreemd, want de Gemini is een droogzeilend jacht en behalve bij extreme weersomstandigheden heb ik nog nooit water aan dek gezien. Eenmaal in de golven van de open zee wordt het allemaal duidelijk. Het schip is veel te zwaar geladen, met name voorin, waardoor de boeg in de golven te weinig oprichtend vermogen heeft en na een duik in een golfdal de volgende golf over het dek rolt. Heel dramatisch is dat in het begin niet, maar als de wind aantrekt en de golven hoger worden, hebben we permanent bakken met water aan dek die heen en weer blijven spoelen totdat het zich een uitweg heeft gevonden door de loosgaten aan de zijkant. Tot overmaat van ramp nog slecht weer ook en de wind loopt op tot 8 bft. Allebei in het pak het kanaal overgestoken en het was duidelijk dat het dan wel niet direct levensgevaarlijk was, maar wel uitermate oncomfortabel en dat je met dit schip niet de golf van Biskaye in kunt, laat staan de oceaan, als het echt hard gaat waaien. De scheepsvaartroutes oversteken was deze keer een eitje. We hebben niet hoeven wijken of stilliggen.
Eenmaal aan de overkant trok de wind nog verder aan tot 9 en was het meer dan duidelijk dat op deze manier doorgaan naar Falmouth niet verantwoord was. Uitgeweken naar Dover. In Dover in de haven bleek dat de nieuwe windpilot stuurinrichting was losgekomen van de bouten. Die waren we zeker kwijt geweest als we doorgevaren waren!! In Dover dus uitgebreid klussen. Inventaris van het schip opnieuw verdeeld, ik schat zo'n 200 kilo uit de voorpiek weggehaald en verstouwd naar achter. Mijn toch al smalle kooi achterin gedeeltelijk opgeofferd als bergplaats en Frans heeft met pijn in zijn hart zijn tweede rubberen bijboot geschonken aan de havenmeester van Dover, (de bijboot op onderstaande foto dus)
Daarna nog uren sleutelen aan de windvaan waarbij we heel leep gebruikt hebben gemaakt van het grootzeilval als takelinstrument. De dag daarna opnieuw koers naar Falmouth, Wind west, dus zeilen ho maar en op de motor naar Falmouth. Het schip blijkt zich nu veel beter te gedragen in de golven. Er komt nog wel buiswater over, maar geen golven meer over dek.
Falmouth is een bijzondere haven. Het is niet alleen een zeehaven, maar ook een van de erkende uitvalbasis voor zeilende 'overstekers'. Mensen die dus net als wij naar Spanje willen of nog verder. Je herkent dergelijke boten in de haven onmmiddelijk. Radar, windvaan, maststeps, windmolen, zonnepanelen en reserve anker op het achterdek. We zijn hier de stad in geweest en op gepaste wijze dronken geworden. De dag daarna weer klussen aan boord, al die kleine dingen die moeten gebeuren. Helaas is de windverwachting voor de golf van Biskaye dramatisch slecht. Voor de komende dagen wordt in dat gebied tot 9 bft voorspeld en dat tot aan vrijdag toe, dus liggen we verwaaid. Het aardige daarvan is dat eigenaren van bootjes die ook duidelijk liggen te wachten op goed weer voor de oversteek elkaar gaan opzoeken. De Gemini van Frans is veruit het grootste en meest degelijke schip wat in de haven ligt, dus we trekken wat bekijks. Overzeilers komen voorbijroeien in hun bijbootje en welk smoesje dan ook, een praatje is zo gemaakt. "Waarheen gaan jullie etc." Nu liggen er hier nogal wat jachten die deelnemen aan de ARC (Atlantic Rally Crossing) een soort georganiseerde oversteek in groepsverband. We worden regelmatig gevraagd of we ook bij de ARC groep horen, maar nee dus. Eigenlijk vinden we een groepstocht onder leiding en zo niet echt een staaltje van verheven zeemansschap, maar ja dat gooi je die mensen niet voor de voeten. Voor het overige levert het wel aardige contacten op en uitnodigingen om links en rechts een borrel te pakken. Nu ja, wachten is dus op een opklaring in de depressie en dan zijn we hier weg.
Lino
