Het is niet zoals de meeste Yachties het doen. Vanuit Panama gaat bijna iedereen die we gesproken hebben direct door naar de Galapagoseilanden. Dat schijnt soms een moeizame tocht te zijn. Negen dagen alleen maar op de motor, las Frans op een website. Bij ons is dat niet het geval, we kunnen veel stukken onder vol tuig zeilen. De eerste dagen worden we nog een aantal malen door dolfijnen vergezeld. Ze haken wel snel af, waarschijnlijk door onze geringe snelheid van dat moment. Het valt ons op dat wat betreft de temperatuur, de kleur van de zee en het uitzicht, er weinig verschil is tussen zeilen op de Noordzee en op de Pacific. En dit terwijl we de evenaar met rasse schreden naderen. Het is gek, je denkt op zo´n door een autopilot gestuurde boot veel tijd te hebben, maar eigenlijk heb je het relatief gezien druk. Er moet steeds iets. Toch nog stukken gelezen en veel muziek geluisterd. Een middag heeft voor mijn gevoel de sfeer van een herfstvakantiedag. Het regent, is koud en we moeten ons binnen een beetje vermaken. Het is even zoeken hoe ik moet slapen bij zoveel deining. Het beste bevalt op de linkerzij op de ronde bank. Je voeten tegen de wand belemmeren het schuiven van boven naar beneden, de rugleuning het rollen van links naar rechts.

Het moment van het passeren van de evenaar is ´s nachts, we zitten beiden voor een GPS om te zien hoe de cijfers verspringen vanaf de breedtegraad 0.00.100 en dan aftellen naar 0.00.000. En dan zijn we op het zuidelijk halfrond!!. Zoals de gewoonte is, komt Neptunus aan boord om ons in te wijden. Hij heeft zo waar een fles champagne meegenomen.

Als we Bahia de Caráquez naderen, onze bestemming in Ecuador, gaan we op de positie liggen waarvan de coördinaten door de eigenaar van de Yachtclub, Puerto Amistad per Sailmail toegestuurd zijn. We zullen opgehaald worden door een loods; in verband met de vele gevaarlijke ondieptes is dat verplicht. Vanwege het tij moeten we om 20 over vier ´s middags binnenvaren, maar we worden verzocht twee uur daarvoor op de betreffende plaats aanwezig te zijn. We wachten en wachten, maar geen loods, we zien niemand. De oproep via de VHF op meerdere kanalen levert alleen doodse stilte op. Uiteindelijk lukt het om contact te krijgen, maar de verbinding is dermate gebrekkig dat er steeds stukken tekst wegvallen en dat is lastig bij het doorgeven van coördinaten. De handheld VHF is helaas kapot. Het binnenvaren van de haven is spannend, we zijn aan de late kant en de loods die ons a raison van 30 dollar nog geen 10 minuten komt helpen (terwijl we eerst nog moeten tekenen voor eigen risico) is duidelijk zenuwachtig. Uiteindelijk blijkt dat de eigenaar van de Yachtclub verkeerde coördinaten doorgegeven heeft en we dus op een plaats hebben gewacht die mijlenver verwijderd is van de plaats waar normaal de loods aan boord komt. Maar het komt allemaal goed en we gaan voor anker. Na een bezoek van de Capitania, die komt controleren op drugs eventueel ook mensensmokkel of andere wandaden, mogen we van boord. Lekker uit eten. Onderweg hebben we besproken dat het qua tijd krap wordt als we na onze plannen voor het vasteland van Ecuador naar de Galapagoseilanden willen te varen. (voor mij dan, Frans heeft natuurlijk alle tijd). Reden om de volgende dag te gaan onderzoeken hoe duur het is om erheen te vliegen. In het enige reisbureau dat we vinden staat een allervriendelijkst maar niet zo geïnformeerd meisje ons te woord. We worden niet veel wijzer. Ze weet ons alleen te vertellen dat we zouden moeten vertrekken vanuit Guayaquil of Quito en dat het zeshonderd dollar pp kost. We moeten eerst maar eens verder vragen.

Zaterdag wandel ik een eind door de stad, het is voor mijn gevoel de eerste keer dat ik echt in Zuid-Amerika ben. 's Avonds na het eten gaan we kijken waar de enorme harde muziek vandaan komt die we horen. Er blijkt een feest te zijn met een live-band. Het is opvallend dat het terrein waarop het podium geïnstalleerd is bijna leeg is, er dansen misschien 10 mensen en er lopen er plm. dertig rond; op een dansvloer zo groot als een schoolplein. Veel mensen staan buiten de hekken. Daar worden allerlei hapjes en drankjes verkocht. Zo kan er zonder te betalen toch gefeest worden.