Op deze werf heb je allerlei ‘boaters’. De meeste zijn monohullzeilers op de voet gevolgd door, soms wel erg grote, catamarans. Verder heb je er miami vice-speedboten, partyboten, motorkruisers en van die snelle vissersboten. Warempel van de week stond er ook een roeiboot tussen, een
oceaanroeiboot wel te verstaan.
Ralph Tuijn heeft net met zijn broer de Atlantische oceaan overgeroeid. Hij heeft er een kleine drie maanden over gedaan. Ze zijn vertrokken van de Canarische eilanden (la Gomera), tussen een aantal bovenwindse Caribische eilanden doorgevaren en bij Curaçao opgehaald door Gijs van de werf en Bas van Budget Marine (chandlery). Feitelijk, laat Ralph me weten, is het moeilijk een koers te volgen. Je bent overgeleverd aan de stroom, die onberekenbaar is en zich vaak niet gedraagt volgens de stroomatlassen.
Het plan is dat Ralph, nu alleen, ook de Stille oceaan oversteekt. Zonder die prachtige Zuidzee-eilandjes aan te doen, wil hij in 1 keer van Zuid Amerika (Callao bij Lima) naar Australië roeien. Waarschijnlijk wordt het dan Brisbane waar hij aankomt. Hij denkt daar 9 maanden over te doen. Dat iemand zonder hulp van Zuid Amerika naar Australië roeit, laat staan binnen een jaar twee oceanen overroeit, is nog nooit vertoond. Zie hier de uitdaging, ofwel het record wat is te vestigen. Het vertrek vanuit Peru is half februari gepland.
Ralph heeft een vrouw en een kind en is verpleegkundige van beroep (HBO-V). Hij heeft in de psychiatrie gewerkt. Nee, hij verwacht niet ooit nog naar zijn oude vak terug te keren. Naar wat ik begrijp is hij nu avonturier van beroep. Hij ging de laatste jaren al meerdere keren naar Siberië om te kayakken en is regelmatig in het hooggebergte te vinden.
Wat Ralph zegt het meest te vrezen zijn stormen en eilandjes. Tijdens een storm zet hij zich vast in de voorkajuit. Als ik er aan denk op de Gemini van 20 ton al moeite te hebben me stabiel te houden dan moet het voor hem wel als in een wasmachinetrommel zijn. Begrijpelijk dat hij eilandjes en koraalriffen link vindt met hun vaak verraderlijke stromen. Daar is niet tegen op te roeien.
Over eenzaamheid, of de risico’s psychotisch te worden, heb ik Ralph (nog) niet gehoord. Hij heeft immers
Inmarsat Fleet aan boord, heeft dagelijks contact met zijn team en geeft dan zijn positie door. Mochten op de Pacific onze koersen zich kruizen, adviseert hij mij eerst contact te zoeken via e-mail en pas daarna via de marifoon. Om stroom te sparen (zonnepanelen, windmolen) heeft hij zo weinig mogelijk apparaten aanstaan. Er blijken voor hem meer ontberingen te doorstaan. Een chemisch toilet? Neen, dat neemt veel ruimte en gewicht.
Ralph bedient zich van het aloude ‘schijten op de puts’. Tja, die puts is op de Atlantische oceaan met een onverhoedse golf over boord gegaan. Een leeg voedingsvat met een rafelige bovenrand na het afsnijden van de top, werd de vervanger van de puts. Een zonnedekje? Neen! Critici zouden dan kunnen beweren dat dat dekje als windvanger werd gebruikt, waarmee het record in twijfel getrokken zou kunnen worden. Hij verzekert mij ook, mochten we elkaar tegenkomen, geen koel biertje over te gooien. Die tocht dient volledig ‘selfsufficient’ te worden volbracht. Aan geneugten heeft hij wel gedacht. Twee bakkies koffie per dag en 1 cappuccino in de week. Happy hour doet hij ook aan met een wodkaatje en een sigaartje. Voor de tocht van 9 maanden heeft hij een aantal kistjes sigaren (allerlei merken) en 9 flessen wodka ingeslagen.
Hoofdsponsor is ZEEMAN textiles, die 15 jaar geleden ook al Henk de Velde sponsorde met zijn race rond de aardbol. De website is
zeemanoceanchallenge.com
Met een zeer eeltige hand heeft Ralph afgelopen dinsdag afscheid van me genoemen. Hij gaat een maand naar Holland om zich fysiek en mentaal voor te bereiden op deze gevaarlijke monstertocht.
