Aangepast zoeken

 



  reisverslagen  
Verslag van week 47 en 48 van het jaar 2012, door Frans
Via Dubai en Mumbai terug naar de GEMINI op Rebak Island
Na 9 maanden hard aanpoten in Nederland mocht ik het wel weer eens welletjes vinden. De volgende route was van Maleisië naar Kaapstad en ik moest op tijd aan de uitrusting van de Gemini beginnen. Het meest ruige deel van de reis stond me te wachten en de voorbereiding wilde ik niet laten verworden tot een haastklus.
Een methode om longdistance goedkoop te vliegen (als je er de tijd voor hebt) is de route op te delen en tussenstops te maken in populaire knooppunten. Deze keer kwam ik uit op Dubai en Mumbai als tussenstops. Voor wat meer dan 500 euro’s kon ik terug zijn in Rebak. In Dubai hoopte ik (voor weinig) een nieuwe GPS te kopen (Raymarine E7) en ik wilde altijd nog eens terug naar India.

Van de highlights van Dubai heb ik helaas niet veel gezien. Ik was zo uitgevloerd van de laatste dagen voor het vertrek dat ik de eerste dag heb weg geslapen en de aanschaf van de nieuwe GPS bleek geen kwestie van even naar de winkel gaan. Ik kreeg te maken met een bedrijf dat in een van de businessparken van Dubai was gevestigd. De onderhandeling verliep telefonisch en toen we dicht bij een deal waren, is de chauffeur van het bedrijf me komen halen. Ik kreeg onderweg heel wat van het grotere Dubai te zien en de Indiase chauffeur wist me veel van de stad en het emiraat te vertellen.
De waanzinnige groei van de stad sinds 1990 heeft behalve met de olierijkdom vooral te maken met de keuze van de sjeiks om andere bronnen van inkomsten te ontwikkelen vòòr dat omstreeks 2025 de voorraden aardolie zullen zijn opgedroogd. Ze hebben zich vooral gericht op het toerisme en streven er naar van Dubai ook een financieel centrum en een verkeersknooppunt te maken. Om dit voor elkaar te krijgen zijn diverse specialisten van wereldniveau nodig die met hoge salarissen worden aangetrokken. Voor de bouw van woningen, kantoren en de infrastructuur zijn veel bouwvakkers nodig. Grote groepen zijn afkomstig uit India en Pakistan die met op slavernij lijkende contracten worden geronseld en met lage lonen onder erbarmelijke omstandigheden hun werk moeten doen. Zo moet er gewerkt worden bij temperaturen van rond de 40 graden en wordt het niet te nauw genomen met de veiligheidsmaatregelen. Er zouden heel wat doden vallen. Inmiddels is de kwestie onder de aandacht van Human Rights Watch. De bevolking van Dubai telt zo’n 3 miljoen mensen waarvan slechts 20 % autochtoon is. Omdat de oorspronkelijke (moslim)bevolking vreest dat al die buitenlanders hun cultuur in de verdrukking zouden kunnen brengen, wordt de zedelijkheidswetgeving streng gehandhaafd en is staatsburgerschap voor nieuwkomers niet mogelijk. Geen openlijke uitingen van affectie op straat dus en het is aangeraden je te houden aan de kledingvoorschriften. Alcohol is alleen in de hotels te krijgen.

In veel opzichten wil Dubai de beste zijn. Ze hebben het hoogste gebouw (de 828 m hoge Burj Khalifa), het duurste hotel (50.000 dollar per nacht, can you believe that??), de langste indoor ski-piste, de grootste golfbaan en het grootste vliegveld is in aanbouw. De grootste shopping mall ter wereld is Dubai Mall. Veel toeristen komen om te shoppen en maken er een terugkerend uitje van. De expansie leek grenzeloos tot dat medio 2009 de economische crises ook hier zijn effect had en de vastgoedprijzen bijna werden gehalveerd. Dubai kon zijn leningen niet aflossen en het naburige emiraat Abu Dhabi moest te hulp schieten met 10 miljard. Volgens mijn Indiase chauffeur zijn ze inmiddels uit het dal en worden er weer nieuwe, even waanzinnige, projecten gestart.
Na drie dagen Dubai zat ik plotsklaps in de chaos van Mumbai en werd ik van af het eerste begin gedwongen weer op mijn tellen te passen. Al op het vliegveld bleek voor een aantal mensen voorsnieken het devies in plaats van in de rij op je beurt te wachten en bleek het hotelletje wat ik geboekt had niet te beantwoorden aan het beeld wat me door de agency was voorgeschoteld. Het lag op een, ook voor Indiase begrippen, druk kruispunt bij het centraal station (het vroegere Victoria Station) met een herrie en stank die zelfs voor mij te veel waren. Verder waren de lakens niet schoon, getuige de zwarte haren en de qua type herkenbare vlekken en verrekten ze het om het bed te verschonen. De volgende dag ben ik verkast naar hotel “Oasis” (haha..) schuin aan de overkant, waar het met een kamertje vierhoog (lift) aan de achterkant voor mij dik in orde was. Ik heb heel wat afgelopen in Mumbai en als het me te veel werd, nam ik een taxi of een rickshaw.

Op straat heb je steeds te maken met massa’s mensen van wie eigenlijk niet duidelijk is waar ze naar toe gaan. Het verkeer is een ervaring op zich. Van een driebaansweg wordt moeiteloos een vijfbaans gemaakt en al toeterend baant men zich een weg door het verkeer, wat naast de ocassional heilige koe of olifant bestaat uit auto’s, trucks, taxi’s, handkarren, fietsen en veel brommers.
Bewegend door de stad vond ik de contrasten shocking doelend op puissant rijke mensen wonend in de meest luxe appartementen afgezet tegen de bevolking daklozen (60% leeft onder de armoedegrens) die op straat wonen, werken en slapen. Het zakendistrict met moderne wolkenkrabbers steekt scherp af tegen de sloppenwijken (waar ze me wel vreemd aankeken) en woonkazernes met uitzichtloze armoede. Al wandelend kun je verzeild raken in de meest fantastische geuren van bloemetjes (bedrijfjes op straat die bloemenkransen maken), wierook of kruiden om even later te moeten stuiteren van de immense, ademstokkende stank van metershoge vuilnisbelten en open riolen.

In 1995 werd de naam Bombay vanwege antikoloniale en pro-hindoestaanse sentimenten veranderd in Mumbai, maar beide namen worden nog steeds door elkaar heen gebruikt. Mumbai is met ruim 20 miljoen mensen de grootste stad van India. Alle culturen, religies en talen van India komen hier bij elkaar, maar de Hindoes vormen de meerderheid. Iedereen weet van de bomaanslagen en heftige, gewelddadige rellen tussen Hindoes en Moslims, waarbij dan gelijk, mogelijk vanwege de dichtheid van mensen op straat, honderden doden vallen. De laatste jaren is het er rustig…
Mumbai heeft de grootste commerciële haven van India en staat met ’s werelds grootste filmindustrie bekend als ‘Bollywood’. Het bleek moeilijk aan een toegangsbewijs te komen (of ik heb niet de juiste wegen bewandeld) en ik heb er dus niets van gezien.



De Sassoon vismarkt, direct aan zee, was niet zo gemakkelijk te vinden. Ik moest eerst allerlei steegjes door, wat op zich ook wel interessant was.

Het symbool van de stad is de Gateway of India, een soort triomfboog die aan zee werd gebouwd ter herinnering aan het bezoek van de Britse koning George V in 1911 (hij kwam daar immers met een stoomboot aan!). Toen ik het gebouw ging bekijken werd ik min of meer besprongen door een Holy Man die, zonder mij te vragen, mij van katoenen draadjes om mijn pols en een tikka stip op mijn voorhoofd had voorzien. Toen hij rechtstreeks om geld vroeg was mijn laatste restje aan devotie verdwenen en kostte het me nog moeite hem van me af te schudden.

De Marine Drive, net als de Malecon van Havana een lange boulevard waar mensen naar toe gaan om uit te waaien en te flaneren , was letterlijk een verademing. Eindelijk een bries om mijn oren, rustiger dan de rest van de stad en een mooi uitzicht op de Arabische Zee.
Toen ik op de 4e dag ´s morgens een bezoek bracht aan het Prince Wales Museum voelde ik halverwege aan mijn darmstelsel dat ik de sjaak was, dat wil zeggen dat ik binnen afzienbare tijd aan de ´race´ zou zijn. Met een taxi wist ik op tijd ´Oasis´ te bereiken. Als oorzaak kwam ik uit op een pakje appelsap van de restauratie van het museum. Nee, de datum op het pakje heb ik niet gecheckt.
De rest van de dag stond in het teken van weer controle over mijn darmen te krijgen, de volgende dag laat zou ik vertrekken naar Kuala Lumpur. Dat lukte. Ik had trouwens ook nog wat serieus werk te doen aan een rapportage die ik in Nederland had gedaan en waar achteraf wat aanpassingen noodzakelijk bleken.
Toen ik 1 december op Rebak Island op mijn bootje stapte, was ik weliswaar verheugd, maar nog niet helemaal fit. Met de rijstepap die de kokkin van het restaurant voor me maakte, was ik er binnen enkele dagen weer bovenop.

terug naar de reisverslagen



juli - november 2007
 Ecuador - Marquesas - Genootschapeilanden
  -Frans

mei - juni 2007
 Panama & Galapagos
  -Harriet & Frans

maart - april 2007
 Cartagena & Panama
  -Frans

maart - april 2007
 Curaçao - Cartagena
  -Iris & Frans

mei 2006
 Curaçao
 STRIPVERHAAL
 - Coja &Proza

april 2006
 Isla de Margarita
 - Aad & Frans

maart - april 2006
 Curaçao-Isla de Margarita
 - Stefan, Richard & Frans

mei-juni´05
  Cuba-Jamaica-Haiti-
 Curaçao
 - Toos, Wilma &Frans

april.´05
  Cuba zuidkust
 - Harriet &Frans

mrt-apr.´05
  Cuba
 - Frans

februari´05
  St Maarten-St Croix-
 Puerto Rico-
 Dom.Republiek-Haiti-
 Jamaica-Cuba
 - Art, Lies & Frans

kerst´04 - jan´05
 Kp Verden - St Maarten
 - Iris & Frans

najaar 2004
  Ned-Gran Canaria
 - Lino & Frans


All Rights Reserved 2005-2010. | www.sy-gemini.nl | Design by IMAGEPOINT