Op 30 augustus vertrekken we van Labuan Bajo naar Komodo National Park. Het park (totale opp. 1817 vierkante km) is opgericht in 1980. In eerste instantie om de Komodovaraan te beschermen, maar de doelstelling is gaandeweg uitgebreid tot het in stand houden van de gehele biodiversiteit, zowel op het land als in zee. Onder sportduikers is dit park erg populair, omdat zich er meer dan 40 verschillende duikplekken bevinden. Eerder was ik hier al gaan duiken met duikschool Sebayur samen met Geert en Stefan.
Wij hebben toen gedoken bij Manta Point, ook wel Batu Bolong (7) genoemd, en Tatawa Besar (6). Frans en ik willen ook graag samen duiken, maar dan vanaf de Gemini. Daarvoor is het belangrijk om een duikplek te kiezen waar we gemakkelijk voor anker kunnen of een mooring kunnen gebruiken en waar weinig tot geen stroming staat, zodat we gemakkelijk weer aan boord kunnen. Door de duikschool is ons de duikplek Mini Wall (3) geadviseerd met een mooring en zogeheten ‘swimming pool conditions’.
Het ligt tegenover een van de ‘mushroom islands’. We duiken daar van 12:30 tot 13:20 uur op een diepte van 10 m met inderdaad totaal geen stroming. Samen genieten we erg van de luxe om de hele duikplek voor ons alleen te hebben. We zien geen grote beesten, maar er is mooi intact koraal en veel leuke vissies.
Aan het eind van de middag wordt de mooring naast ons bezet door een oud, traditioneel jacht, dat gehuurd is door een stelletje en flink wat crew aan boord heeft. Wij herkennen daar plotseling een van de mannen van. Hij komt langszij met zijn dinghy en het blijkt een van de jongens te zijn die ons 1½ week geleden een levende kip probeerde te verkopen. Hij heeft toen gevraagd of hij met ons mee naar Labuan Bajo mocht varen, omdat hij daar moest werken, wat wij vriendelijk maar resoluut hebben afgeslagen. Die avond besluiten we de volgende dag niet de Komodovaranen te gaan bekijken, maar meteen door te varen richting Lombok. We hebben nog steeds last van ongedierte en hopen in Bali een beter bestrijdingsmiddel te kunnen vinden dan het gif wat we tot nu toe hebben gebruikt. Daarnaast hebben wij van Stefan en Geert gehoord dat zij eigenlijk niet zo onder de indruk waren. Zij hadden tijdens hun tour alleen een paar halftamme keukenvaranen gezien, die zich ophielden bij een guesthouse.
De volgende ochtend vertrekken we om 9 uur richting het eiland Sumbawa. Dit eiland doet niet mee aan de festiviteiten van de rally en zal enkel dienen als stopover naar Bali.
Tegen zonsondergang varen we langs de indrukwekkende vulkaan Api op het eiland Sangeang. De vulkaan is actief en heeft in 1988 zijn laatste eruptie gehad, waarbij de eilandbewoners op tijd konden worden geëvacueerd. Na een overnite sail bereiken we het plaatsje Kananka (Sumbawa 8° 08.4 117° 46.06) waar we besluiten voor een paar uurtjes uit te rusten, voordat we onze reis vervolgen.
De plaatselijke bevolking, die ook in kleine tenten op het strand woont, bewondert de Gemini vanaf de kant, maar ze stappen niet in hun bootjes om langszij te komen. We vertrekken weer om 15:30, nadat ik eerst het boek heb uitgelezen waar ik helemaal in zat. We willen haast maken met de ongediertebestrijding, welke we nog steeds niet onder controle hebben en besluiten de Sail Indonesia festiviteiten op het eiland Lombok in Medana Bay Marina over te slaan en direct koers te zetten naar Gili Air.
Op 2 september komen we na een overnite sail aan bij dit prachtige eiland. Er is een koraalrif met een bounty strand dat bijna het gehele eiland omringt. We moeten om het eiland heen varen om de ankerplek te bereiken. Er liggen al een hoop boten, waarvan veel Sail Indonesia deelnemers, maar gelukkig vinden we nog een vrije mooring vlakbij de jetty. We nemen allebei gelijk een duik in zee. Eind van de middag verkennen we een deel van het eiland. Frans is er jaren geleden al eens geweest en er is volgens hem veel veranderd. Het hele eiland is toeristischer geworden en is niet meer zo onbedorven als voorheen. Toch hangt er een ontspannen sfeer en Frans herkent het zandweggetje (de strip) waaraan veel van de guesthouses en restaurantjes liggen.
We brengen een bezoek aan het nieuwe
Oceans 5 dive resort, gerund door een aardig Nederlands koppel. We nemen een kijkje bij hun turtle conservation project, waar we de babyschildpadjes bewonderen die hier verblijven tot ze uitgezet zullen worden in zee. Daarna doe ik een vergelijkend warenonderzoek onder de verschillende guesthouses en resorts, omdat ik later met Mang nog terug zal keren naar Gili Air om er vakantie te vieren. Uiteindelijk kies ik voor het Oceans 5 dive resort, omdat ze een leuke aanbieding hebben voor twee overnachtingen en 3 duiken in 1 pakket.
Op Gili Air rijden geen auto´s en het vervoer vindt dan ook nog als vanouds plaats met paard en wagen of op de fiets. Tijdens onze wandeling komen we de bemanning van Argonauta tegen met Italiaanse Giorgio en Canadese Cherie, die ons wijzen op het winkeltje dat tegen schappelijke prijzen groenten, fruit en eieren verkoopt. Als wij er zijn, is er zojuist vers overgebracht uit Bali. Met onze tassen volgeladen met boodschappen gaan we die avond eerst nog uit eten bij een Chinees restaurantje, maar we vinden het eten nogal tegenvallen. Niet zo smakelijk en veel duurder dan we gewend zijn. Maar goed, we zijn nu dan ook op een van de meest populaire eilandjes van Indonesië, waar natuurlijk toeristenprijzen gelden.
De volgende ochtend, 3 september, vertrekken we op om 7:15 naar het eilandje Lembongang. Samen met het grotere Nusa Penida ligt dit eiland een eindje uit de kust ten zuidoosten van Bali. Hier ankeren we om twee uur ´s middags tussen de funboten. We gaan niet aan land en slaan het komen en gaan van alle passagiersboten, duikboten en privé jachten gade. ´s Avonds zorgen we dat de Gemini extra goed verlicht is, zodat we niet per ongeluk in het donker overvaren zullen worden. Het is druk hier en we hebben er geen probleem mee de volgende ochtend alweer te vertrekken. Om zes uur ´s morgens gaan we al ankerop aangezien we rekening moeten houden met het tij. De stroming in de Straat van Lombok (Selat Lombok) kan namelijk erg sterk zijn. Met het tij tegen zouden we Bali niet eens kunnen bereiken, ook niet met de motor op volle toeren. Zonder problemen bereiken we echter Bali Marina, vlakbij het plaatsje Benoa. Het is de eerste marina die we deze reis binnenlopen.
Een goede indruk maakt deze jachthaven niet. De steigers liggen schots en scheef en sommige zijn verzakt, waarschijnlijk omdat de drijvers eronder lek zijn. De havenmeester laat ons eerst aanleggen aan de buitenste steiger. Jammer genoeg moeten we na een paar uur alweer verkassen, omdat er een boot vertrekt waarvan wij de berth moeten overnemen. Omdat we aan lager wal liggen en het flink waait, wordt het een pittige uitdaging dit zonder beschadigingen voor elkaar te krijgen. Met de manoeuvre die volgens Frans heet “opvaren in de voorspring” krijgen we het voor elkaar, hoewel later blijkt dat de dockhands van de marina de stootwillen niet op de juiste plek hielden, zodat de Gemini aan de voorkant toch even de kant raakte. Het indraaien in de berth met zijwind gaat maar net goed. Corrigeren voor de zijwind en snelheid houden is volgens Frans het beste, maar de benedenwindse Franse buurman heeft een zijwaarts uitstekende windmolen waar de Gemini met de verstaging rakelings langs gaat… Dat was een ingewikkelde zaak geworden als wij die molen hadden beschadigd.
