We staan nog steeds op de kade op poten (stempels) van de werf op Curaçao. De standpijpen die vernieuwd moesten worden, zitten er eindelijk in. Ook het nieuwe echolood is gemonteerd. We zouden dinsdag te water gaan, maar dan is er al tijd wel iets dat nog niet in orde is. De nieuwe anode op de schroefas moet passend worden gemaakt, hier hebben ze de maat niet, en kan pas de volgende dag afgemaakt worden. Last but not least blijkt het life-raft afgekeurd te zijn. Na 2 maanden hier de tijd voor te hebben gehad, komt CATIS, het keuringsbedrijf, er achter dat de ventielen (relief valves) lekken en moeten worden vernieuwd. Op dit eiland zijn ze niet te krijgen. Voor een ander vlot, met hetzelfde euvel, wachten ze al 3 weken op de onderdelen. Wat nu? We zijn bezig om die onderdelen uit Miami of een nieuw vlot snel hier te krijgen, maar ons zeilavontuur is dus nog steeds niet begonnen.
Ik ben wel donkerbruin, bijna zwart, geworden en heb veel gezwommen en gesnorkeld in prachtige baaien, maar zo langzamerhand wil ik eindelijk wel eens met de Gemini gaan zeilen. Ik heb er al bijna drie weken op zitten, Curaçao is een prachtig eiland waar veel te beleven valt, maar daar kwam ik tenslotte niet alleen voor. Ik heb wel een opportunity aangepakt om samen met Sue, een Engelse wedstrijdzeilster, mee te varen. Haar slanke, beweeglijke boot (34 voet), met twee honden als opvarenden, hebben we met windkracht 5 tot 7 naar het Spaanse water gezeild, circa 10 mijl zuidoostelijk hier vandaan. De zee was ruig met hoge golven waar we tegenop moesten kruizen, zodat we continue door zeewater werden overspoeld. Volgens Sue leek het wel een.Atlantic crossing.
Het humeur van Frans wordt er na al die tegenslagen ook niet beter op, hoewel hij zich goed houdt. Ondertussen heb ik een fotoreportage gemaakt van de prachtige meestal in okergeel, maar ook blauw, rood en groen geschilderde koloniale landhuizen die hier nog volop te zien zijn en die meestal in een prachtige staat gerestaureerd zijn. Die kleuren zijn trouwens van de 19e eeuw toen werd gedacht dat de reflectie van het zonlicht door witte muren, schadelijk was voor de ogen.
