Gemini Route Logboek van Alles wat ContactBlogStartpagina
 
mei-juni´05
  Cuba-Jamaica-Haiti-
 Curaçao
 - Toos, Wilma &Frans

april.´05
  Cuba zuidkust
 - Harriet &Frans

mrt-apr.´05
  Cuba
 - Frans

februari´05
  St Maarten-St Croix-
 Puerto Rico-
 Dom.Republiek-Haiti-
 Jamaica-Cuba
 - Art, Lies & Frans

kerst´04 - jan´05
 Kp Verden - St Maarten
 - Iris & Frans

najaar 2004
  Ned-Gran Canaria
 - Lino & Frans

<< >>
week 13 2006:  Bonaire -> Isla de Margarita
-Richard en Stefan
De tocht van Bonaire naar het eerste eiland van Las Aves (Sotavento) duurde 12 uur. Bij wat niet meer dan een zandplaat met 1 palmboom genoemd mag worden zijn we achter het koraalrif voor anker gegaan. De volgende dag vroeg zijn we naar Isla Sur (Barlovento) vertrokken. Weer hebben we op de motor tegen de oostpassaat moeten opbonken. Dit eiland bestaat uit mangrove-jungle en er zijn veel vogels. Stefan en Richard hebben er bij een uiterst klein eilandje gedoken. Natuurlijk weer afgepilst bij een betoverende ondergaande zon. Van de archipel Los Roques hebben we El Gran Roque aangedaan. Het aanlopen gebeurde in het pikkedonker. Het is een mooi eiland met alleen onverharde straatjes. Op de rots heb je een geweldig uitzicht over het gebied met vele kleuren water. De vis werd geserveerd door een lieve muchacha over wie we nu nog dromen. Van Richard's groene ogen met (inmiddels) negerhuid raakten sommige meisjes uit de concentratie. "Que lindo!" Ook op Gran Roque hebben we kunnen duiken. Porlamar op Isla de Margarita leek 40 uur varen van ons verwijderd. Het plan om eerst oostelijk te varen om het traject uiteindelijk bezeild te krijgen is ten dele gelukt. Waarom moet een noordoostpassaat voor 1 dag zich met 20 tot 25 knopen vanuit het zuiden laten zien, net waar wij naartoe wilden? Toch nog met gereefd grootzeil kunnen motorzeilen. De reis duurde dan nog 53 uur. Porlamar aanlopen heeft wel indruk gemaakt. Ook dat we wilden aanleggen in wat op een marina leek met slechts 40 cm onder de kiel. De beoogde marina bleek zich in de volgende baai te bevinden. Aan wal hebben we meteen een jeepje gehuurd. Omgerekend kost een liter benzine hier 4 cent. Een fles rum kost hier minder dan twee blikjes red bull. Dit zette ons (Nederlanders) aan het rekenen en even hebben we overwogen de 700 liter watertank met rum te vullen. Voor de mannen: de vrouwen komen hier rechtstreeks uit de hemel gevallen. Strakke jeans, topje, bling bling mobiel in beide kontzakken en een melocoton-huidje. Etende stelletjes bellen met meerdere mobieltjes aan een stuk door en lijken nauwelijks oog voor elkaar te hebben. Het machismo-gehalte is hoog: bezopen achter het stuur van een afgeragde Amerikaan hard tegen de rijrichting in scheuren.
Inklaren op Isla de Margarita is een feest, als je tenminste de ambtelijke stroperige machinerie van eiland wilt leren kennen. Omdat we een auto gehuurd hadden besloten we geen agent in te huren. Bij de Capitania werden we verwezen naar de douane. De douanier die ons daar hielp was zichtbaar overwerkt en zijn collega zat op een bankje zijn roes uit te slapen. Mensen die een verzegeling wilden voor gekochte spullen op het eiland werden met een zucht door hem begroet. Papieren, stempels, handtekeningen en nog meer papieren .... Hoeveel paperassen heeft een Venezolaan nodig om zijn onzekerheid te maskeren. De volgende stap was douanezegels kopen op een ander kantoor. Daarna dienden we een stortingsbewijs van de "Tributaria" (belasting) bij de bank halen. Nummertje 210 hadden we en de teller bleef bijna een uur op 154. Flink zeuren bij de suppoost en opeens haalt hij een verfrommeld nummertje 200 uit zijn zak. Hoe het allemaal werkte weten we nu nog niet maar op hetzelfde moment stond de teller op 200. Terug naar de Capitania: dicht! Volgende dag Capitania: siesta!. Na de lunch bleek de oom agent die de stempels verzorgt niet meer aanwezig. Op de luchthaven zouden we de man van de stempels kunnen treffen, ware het niet dat de huurauto het af liet weten. Leuk om te zien hoe de twee in uitgaanstenue geklede Venezolaanse jongens van de huurmaatschappij hier en daar wat tikken uitdelen op de startmotor om het dan op te geven. Met een nieuwe auto naar het vliegveld gereden waar uiteindelijk een man van de immigratie ons de begeerde stempels gaf. Het ligt niet aan de personen, vinden wij. Venezolanen zijn aardig en behulpzaam en lijken zelf ook te lijden onder de afschuwelijke bureaucratie.

Richard en Stefan vertrekken morgen (vrijdag) naar Puerto la Cruz om via land en lucht weer op Curaçao aan te komen. Helaas hebben ze door de inklaringsperikelen niet veel van het eiland kunnen zien.

 

All Rights Reserved 2005-2010. http://www.sy-gemini.nl Design by IMAGEPOINT